Hala była sanitariuszką batalionu „Golski” i  wielką miłością „Zośki” Tadeusza Zawadzkiego.

Poznajemy jej beztroskie dzieciństwo w  zamożnej rodzinie właściciela fabryki środków chemicznych w przedwojennej Warszawie, piękny okres nauki w gimnazjum Królowej Jadwigi i zawarte wtedy  przyjaźnie, wspólne zabawy, wyjazdy i harcerstwo. Do grona przyjaciół Hali należeli:  Danka Zdanowiczówna, Hala Krauze, Maria Rabińska,  Janek Bytnar „Rudy” i  jego siostra Duśka, Alek Dawidowski i oczywiście Tadeusz Zawadzki „Zośka”. I nagle, ci młodzi ludzie,  tuż po maturze lub tuż przed maturą, stanęli wobec grozy wojny. Nie zastanawiając się zbytnio podjęli walkę, wielu z nich zginęło.  Hala wraca myślami do tragicznych przeżyć wojennych.  Wspomina też lata powojenne, męża Felicjana, dwie córki i sześcioro wnucząt.  Zmarła w 2015 roku. Wspomnienia Haliny Sapalskiej z domu Glińskiej zostały spisane przez  autorki w ostatnich latach życia bohaterki.

Dorota Majewska, a później Aleksandra Prykowska-Malec towarzyszyły Halinie Sapalskiej do końca, gromadząc pokaźny materiał, będący podstawą do zapisu wspomnień. Wciąż mają też kontakt z jej rodziną. Książkę wzbogacają niepublikowane dotąd fotografie oraz  dokumenty z prywatnego zbioru.

Szczególną wartością książki są opisy wydarzeń historycznych z okresu drugiej wojny światowej oraz postaci związanych z tymi wydarzeniami, obrazy przedwojennej Warszawy a także refleksyjne, nie pozbawione humoru spostrzeżenia  kobiety  dziewięćdziesięcioletniej.

Hala była sanitariuszką batalionu „Golski” i  wielką miłością „Zośki” Tadeusza Zawadzkiego.

Poznajemy jej beztroskie dzieciństwo w  zamożnej rodzinie właściciela fabryki środków chemicznych w przedwojennej Warszawie, piękny okres nauki w gimnazjum Królowej Jadwigi i zawarte wtedy  przyjaźnie, wspólne zabawy, wyjazdy i harcerstwo. Do grona przyjaciół Hali należeli:  Danka Zdanowiczówna, Hala Krauze, Maria Rabińska,  Janek Bytnar „Rudy” i  jego siostra Duśka, Alek Dawidowski i oczywiście Tadeusz Zawadzki „Zośka”. I nagle, ci młodzi ludzie,  tuż po maturze lub tuż przed maturą, stanęli wobec grozy wojny. Nie zastanawiając się zbytnio podjęli walkę, wielu z nich zginęło.  Hala wraca myślami do tragicznych przeżyć wojennych.  Wspomina też lata powojenne, męża Felicjana, dwie córki i sześcioro wnucząt.  Zmarła w 2015 roku. Wspomnienia Haliny Sapalskiej z domu Glińskiej zostały spisane przez  autorki w ostatnich latach życia bohaterki.

Dorota Majewska, a później Aleksandra Prykowska-Malec towarzyszyły Halinie Sapalskiej do końca, gromadząc pokaźny materiał, będący podstawą do zapisu wspomnień. Wciąż mają też kontakt z jej rodziną. Książkę wzbogacają niepublikowane dotąd fotografie oraz  dokumenty z prywatnego zbioru.

Szczególną wartością książki są opisy wydarzeń historycznych z okresu drugiej wojny światowej oraz postaci związanych z tymi wydarzeniami, obrazy przedwojennej Warszawy a także refleksyjne, nie pozbawione humoru spostrzeżenia  kobiety  dziewięćdziesięcioletniej.

Hala była sanitariuszką batalionu „Golski” i  wielką miłością „Zośki” Tadeusza Zawadzkiego.

Poznajemy jej beztroskie dzieciństwo w  zamożnej rodzinie właściciela fabryki środków chemicznych w przedwojennej Warszawie, piękny okres nauki w gimnazjum Królowej Jadwigi i zawarte wtedy  przyjaźnie, wspólne zabawy, wyjazdy i harcerstwo. Do grona przyjaciół Hali należeli:  Danka Zdanowiczówna, Hala Krauze, Maria Rabińska,  Janek Bytnar „Rudy” i  jego siostra Duśka, Alek Dawidowski i oczywiście Tadeusz Zawadzki „Zośka”. I nagle, ci młodzi ludzie,  tuż po maturze lub tuż przed maturą, stanęli wobec grozy wojny. Nie zastanawiając się zbytnio podjęli walkę, wielu z nich zginęło.  Hala wraca myślami do tragicznych przeżyć wojennych.  Wspomina też lata powojenne, męża Felicjana, dwie córki i sześcioro wnucząt.  Zmarła w 2015 roku. Wspomnienia Haliny Sapalskiej z domu Glińskiej zostały spisane przez  autorki w ostatnich latach życia bohaterki.

Dorota Majewska, a później Aleksandra Prykowska-Malec towarzyszyły Halinie Sapalskiej do końca, gromadząc pokaźny materiał, będący podstawą do zapisu wspomnień. Wciąż mają też kontakt z jej rodziną. Książkę wzbogacają niepublikowane dotąd fotografie oraz  dokumenty z prywatnego zbioru.

Szczególną wartością książki są opisy wydarzeń historycznych z okresu drugiej wojny światowej oraz postaci związanych z tymi wydarzeniami, obrazy przedwojennej Warszawy a także refleksyjne, nie pozbawione humoru spostrzeżenia  kobiety  dziewięćdziesięcioletniej.

Hala była sanitariuszką batalionu „Golski” i  wielką miłością „Zośki” Tadeusza Zawadzkiego.

Poznajemy jej beztroskie dzieciństwo w  zamożnej rodzinie właściciela fabryki środków chemicznych w przedwojennej Warszawie, piękny okres nauki w gimnazjum Królowej Jadwigi i zawarte wtedy  przyjaźnie, wspólne zabawy, wyjazdy i harcerstwo. Do grona przyjaciół Hali należeli:  Danka Zdanowiczówna, Hala Krauze, Maria Rabińska,  Janek Bytnar „Rudy” i  jego siostra Duśka, Alek Dawidowski i oczywiście Tadeusz Zawadzki „Zośka”. I nagle, ci młodzi ludzie,  tuż po maturze lub tuż przed maturą, stanęli wobec grozy wojny. Nie zastanawiając się zbytnio podjęli walkę, wielu z nich zginęło.  Hala wraca myślami do tragicznych przeżyć wojennych.  Wspomina też lata powojenne, męża Felicjana, dwie córki i sześcioro wnucząt.  Zmarła w 2015 roku. Wspomnienia Haliny Sapalskiej z domu Glińskiej zostały spisane przez  autorki w ostatnich latach życia bohaterki.

Dorota Majewska, a później Aleksandra Prykowska-Malec towarzyszyły Halinie Sapalskiej do końca, gromadząc pokaźny materiał, będący podstawą do zapisu wspomnień. Wciąż mają też kontakt z jej rodziną. Książkę wzbogacają niepublikowane dotąd fotografie oraz  dokumenty z prywatnego zbioru.

Szczególną wartością książki są opisy wydarzeń historycznych z okresu drugiej wojny światowej oraz postaci związanych z tymi wydarzeniami, obrazy przedwojennej Warszawy a także refleksyjne, nie pozbawione humoru spostrzeżenia  kobiety  dziewięćdziesięcioletniej.

Hala była sanitariuszką batalionu „Golski” i  wielką miłością „Zośki” Tadeusza Zawadzkiego.

Poznajemy jej beztroskie dzieciństwo w  zamożnej rodzinie właściciela fabryki środków chemicznych w przedwojennej Warszawie, piękny okres nauki w gimnazjum Królowej Jadwigi i zawarte wtedy  przyjaźnie, wspólne zabawy, wyjazdy i harcerstwo. Do grona przyjaciół Hali należeli:  Danka Zdanowiczówna, Hala Krauze, Maria Rabińska,  Janek Bytnar „Rudy” i  jego siostra Duśka, Alek Dawidowski i oczywiście Tadeusz Zawadzki „Zośka”. I nagle, ci młodzi ludzie,  tuż po maturze lub tuż przed maturą, stanęli wobec grozy wojny. Nie zastanawiając się zbytnio podjęli walkę, wielu z nich zginęło.  Hala wraca myślami do tragicznych przeżyć wojennych.  Wspomina też lata powojenne, męża Felicjana, dwie córki i sześcioro wnucząt.  Zmarła w 2015 roku. Wspomnienia Haliny Sapalskiej z domu Glińskiej zostały spisane przez  autorki w ostatnich latach życia bohaterki.

Dorota Majewska, a później Aleksandra Prykowska-Malec towarzyszyły Halinie Sapalskiej do końca, gromadząc pokaźny materiał, będący podstawą do zapisu wspomnień. Wciąż mają też kontakt z jej rodziną. Książkę wzbogacają niepublikowane dotąd fotografie oraz  dokumenty z prywatnego zbioru.

Szczególną wartością książki są opisy wydarzeń historycznych z okresu drugiej wojny światowej oraz postaci związanych z tymi wydarzeniami, obrazy przedwojennej Warszawy a także refleksyjne, nie pozbawione humoru spostrzeżenia  kobiety  dziewięćdziesięcioletniej.

Hala była sanitariuszką batalionu „Golski” i  wielką miłością „Zośki” Tadeusza Zawadzkiego.

Poznajemy jej beztroskie dzieciństwo w  zamożnej rodzinie właściciela fabryki środków chemicznych w przedwojennej Warszawie, piękny okres nauki w gimnazjum Królowej Jadwigi i zawarte wtedy  przyjaźnie, wspólne zabawy, wyjazdy i harcerstwo. Do grona przyjaciół Hali należeli:  Danka Zdanowiczówna, Hala Krauze, Maria Rabińska,  Janek Bytnar „Rudy” i  jego siostra Duśka, Alek Dawidowski i oczywiście Tadeusz Zawadzki „Zośka”. I nagle, ci młodzi ludzie,  tuż po maturze lub tuż przed maturą, stanęli wobec grozy wojny. Nie zastanawiając się zbytnio podjęli walkę, wielu z nich zginęło.  Hala wraca myślami do tragicznych przeżyć wojennych.  Wspomina też lata powojenne, męża Felicjana, dwie córki i sześcioro wnucząt.  Zmarła w 2015 roku. Wspomnienia Haliny Sapalskiej z domu Glińskiej zostały spisane przez  autorki w ostatnich latach życia bohaterki.

Dorota Majewska, a później Aleksandra Prykowska-Malec towarzyszyły Halinie Sapalskiej do końca, gromadząc pokaźny materiał, będący podstawą do zapisu wspomnień. Wciąż mają też kontakt z jej rodziną. Książkę wzbogacają niepublikowane dotąd fotografie oraz  dokumenty z prywatnego zbioru.

Szczególną wartością książki są opisy wydarzeń historycznych z okresu drugiej wojny światowej oraz postaci związanych z tymi wydarzeniami, obrazy przedwojennej Warszawy a także refleksyjne, nie pozbawione humoru spostrzeżenia  kobiety  dziewięćdziesięcioletniej.

Hala była sanitariuszką batalionu „Golski” i  wielką miłością „Zośki” Tadeusza Zawadzkiego.

Poznajemy jej beztroskie dzieciństwo w  zamożnej rodzinie właściciela fabryki środków chemicznych w przedwojennej Warszawie, piękny okres nauki w gimnazjum Królowej Jadwigi i zawarte wtedy  przyjaźnie, wspólne zabawy, wyjazdy i harcerstwo. Do grona przyjaciół Hali należeli:  Danka Zdanowiczówna, Hala Krauze, Maria Rabińska,  Janek Bytnar „Rudy” i  jego siostra Duśka, Alek Dawidowski i oczywiście Tadeusz Zawadzki „Zośka”. I nagle, ci młodzi ludzie,  tuż po maturze lub tuż przed maturą, stanęli wobec grozy wojny. Nie zastanawiając się zbytnio podjęli walkę, wielu z nich zginęło.  Hala wraca myślami do tragicznych przeżyć wojennych.  Wspomina też lata powojenne, męża Felicjana, dwie córki i sześcioro wnucząt.  Zmarła w 2015 roku. Wspomnienia Haliny Sapalskiej z domu Glińskiej zostały spisane przez  autorki w ostatnich latach życia bohaterki.

Dorota Majewska, a później Aleksandra Prykowska-Malec towarzyszyły Halinie Sapalskiej do końca, gromadząc pokaźny materiał, będący podstawą do zapisu wspomnień. Wciąż mają też kontakt z jej rodziną. Książkę wzbogacają niepublikowane dotąd fotografie oraz  dokumenty z prywatnego zbioru.

Szczególną wartością książki są opisy wydarzeń historycznych z okresu drugiej wojny światowej oraz postaci związanych z tymi wydarzeniami, obrazy przedwojennej Warszawy a także refleksyjne, nie pozbawione humoru spostrzeżenia  kobiety  dziewięćdziesięcioletniej.