Zatoka trujących jabłuszek naprawdę istnieje, w przeciwieństwie do Klubu Mało Używanych Dziewic, który ożył tylko na kartach książki Moniki Szwai. Jego „matko założycielki” zdobyły sobie wszakże taką sympatię Czytelników, jakby były najprawdziwsze na świecie. Czy to znaczy, że „dziewice” drzemią w wielu z nas? Że – podobnie jak one – wiemy, co w życiu najważniejsze i że niekoniecznie jest to zrobienie kariery za wszelką cenę? Że umiemy, a przynajmniej próbujemy dostrzegać piękno naszego świata – jakim by on nie był? Że ciągnie nas do drugiego człowieka? Że staramy się po prostu być szczęśliwymi ludźmi?