Aleksander Pawelec przedstawił w tej książce swoje losy do 1945 roku. Urodził się w 1915 roku w Lututowie, dziś pow. wieruszowski, woj. łódzkie. Wraz z rodzicami oraz rodzeństwem spędził tam pierwsze lata dzieciństwa i rozpoczął naukę w szkole powszechnej. W czasie kryzysu trwającego w latach 30. XX wieku Pawelcowie, nie mogąc utrzymać się ze swojego gospodarstwa, przenieśli się do Gdyni. Tam też Aleksander Pawelec znalazł pracę biletera w kinach "Lido" i "Morskie Oko". W ciągu lat pracy awansował na pomocnika operatora, potem mistrza reklamy, wreszcie - kierownika kina. Wiosną 1939 roku zgłosił się do wojska - skierowano go do jednostki w Wejherowie, służył tam między innymi w zwiadzie 1. Morskiego Pułku Strzelców. Już na samym początku II wojny światowej - 2 września 1939 roku - został ranny, trafił do szpitala wojskowego w Gdyni. Po opatrzeniu rany, mimo protestu lekarza, opuścił szpital. Brał udział w obronie Redy, Rumi i Kępy Oksywskiej. 19 września 1939 roku, po śmierci dowódcy obrony Wybrzeża pułkownika Stanisława Dąbka i kapitulacji oddziału, trafił w ręce Niemców. Po krótkim pobycie w obozie przejściowym w Rumi został przewieziony do obozu jenieckiego w Stargardzie (Szczecińskim), następnie przetrzymywano go w Strzelcach Krajeńskich i Szczecinku. Tam skierowano go do wykonywania prac przymusowych. We wrześniu 1940 roku udało mu się uciec. Pojechał do Lututowa, ponieważ wiedział, że tam przebywała jego matka wraz z rodzeństwem. W rodzinnej miejscowości rozpoczął pracę w sklepie z artykułami metalowymi. W 1943 roku został jego kierownikiem, pracował na tym stanowisku do końca wojny. W 1941 roku nawiązał kontakt z porucznikiem rezerwy Ludwikiem Magajewskim - dowódcą oddziału Związku Walki Zbrojnej, a potem Armii Krajowej w gminie Lututów - i podjął walkę z okupantem. Dwa lata później, po śmierci Magajewskiego, został jego następcą.

Wydawca : URZĄD GMINY LUTUTÓW   2006

op. miękka