Kategorie: Programowanie. Języki programowania , Szkoły policealne. Szkoły wyższe

Isbn: 8320427126, 8-3204-2712-6, 8-3204-2712-6, 8320427126, 8-3204-2712-6, 8320427126, 8-3204-2712-6, 8320427126, 8-3204-2712-6, 8320427126, 8-3204-2712-6, 8320427126, 8-3204-2712-6, 8320427126, 8-3204-2712-6, 8320427126, 8-3204-2712-6, 8-3204-2712-6, 8320427126, 8-3204-2712-6, 8320427126, 8-3204-2712-6, 8320427126, 8-3204-2712-6, 8320427126, 8-3204-2712-6, 8320427126, 8-3204-2712-6, 8320427126, 8-3204-2712-6, 8320427126

Ean: 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127, 9788320427127

Liczba stron: 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648, 648

Format: 17.0x25.0cm

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

,

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

,

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

,

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

,

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

,

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

,

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

,

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

,

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

,

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

,

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

,

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

,

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

,

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

, W świecie informatycznym książka ta jest uważana za najlepszy podręcznik do wykładu "Wstęp do programowania".

Autorzy wyraźnie dają do zrozumienia, że programy pisze się nie tylko po to, by je wykonywać, ale także po to, by je czytać, modyfikować i rozwijać. Sztuki programowania nie należy uczyć się przez poznanie składni danego języka programowania czy wyrafinowanych algorytmów, czy wreszcie matematycznej analizy programów, a raczej przez poznanie technik kontroli złożoności dużych systemów oprogramowania. Swoje podejście do nauki programowania przedstawiają za pomocą języka funkcyjnego Scheme, a nie tak dziś modnego języka obiektowego, na przykład C++. Omawiają abstrakcje, w tym zasady łączenia procedur i danych w twory wyższego rzędu, modularność, obiekty i stan. Przedstawiają abstrakcję metajęzykową. Opisują zagadnienia związane z konstrukcją ewaluatorów i programowaniem w logice. Sporo miejsca poświęcają użyciu maszyn rejestrowych. Rozważania teoretyczne popierają licznymi, doskonale dobranymi, przykładami. Zamieszczają też wiele zadań do samodzielnego rozwiązania.

Książka jest przeznaczona dla studentów informatyki i matematyki na uczelniach wyższych.

,

Zależy nam na tym, żeby studenci mieli dobre wyczucie podstaw stylu i estetyki programowania. Powinni znać głóóówne techniki nadzorowania złożoności dużych systemów. Powinni być w stanie przeczytać nawet 50 - stronicowy program, jeśli jest on napisany przykładnie. Powinni wiedzieć, czego nie czytać, a czego w danej chwili nie muszą rozumieć. Powinni czuć się pewnie, modyfikując jakiś program, przy czym powinni zachować ducha i styl twórcy pierwotnej wersji programu.

Oprawa: twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda

Wydawca: WNT, Helion, ebookpoint