''Już pierwszy kontakt z ''Tristramem'' narzuca wrażenie, które w miarę lektury utrwali się nieodparcie: fundamentalna interpretacja autora jest humorystyczna i głównie polega na nieskończenie pomysłowej eksploatacji motywu fallicznego! Takie jest założenie. (...) Sterne prowokacyjnie uczynił go strukturalnym kanonem ogromnej, nieprawdopodobnie szeroko rozmieszonej powieści mieniącej się wszelkimi blaskami intelektualizmu Oświecenia. Rzecz mogła w tej skali wypaść nudno, ale pomysłowość i dowcip Sterne'a potrafią odnawiać śmieszność monotonnego motywu aż do końca, na całej przestrzeni dziewięciu ksiąg ''Tristrama''. - fragment Posłowia