Książka poświęcona jest twórczości Czesława Miłosza, opisywanej poprzez szereg antynomii, w jakich poeta postrzegał kondycję człowieka i nowoczesnej liryki. Kolejne rozdziały części pierwszej wypełnia wnikliwe omówienie programowych tekstów Miłosza: od ?Listu półprywatnego o poezji? aż po ostanie ?manifesty? z lat dziewięćdziesiątych XX wieku ? ?Przeciw poezji niezrozumiałej? i ?Postscriptum?. Motywem wiodącym tych lektur są stawiane bynajmniej nie retorycznie pytania o gnostycyzm, klasycyzm, realizm i antymodernistyczność Miłosza.
Część druga zawiera rekonstrukcję dialogów poety z Osipem Mandelsztamem i Aleksandrem Watem. Na szeroko zarysowanym tle autorskich poetyk i dramatycznych biografii autorów ?Ciemnego świecidła? i ?Zeszytów woroneskich? autorka pokazuje istotę wyborów i celowych zaniechań twórcy ?Ocalenia?. Rozstrzygnięcia i oceny Miłosza, przeczytane w świetle poetologicznych projektów Mandelsztama i Wata, uderzają konsekwencją, ale i ujawniają problemy, które budzić mogą chęć sporu z mistrzem pokonywanej rozpaczy.