Kategorie: Budowa sieci , Techniki programowania , Funkcjonalność stron

Isbn: 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600

Ean: 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600, 9788379003600

Liczba stron: 296

Format: 14.0x20.0cm

„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji. ,
„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji. ,
„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji. ,
„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji. ,
„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji. ,
„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji. ,
„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji. ,
„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji. ,
„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji. ,
„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji. ,
„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji. ,
„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji. ,
„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji. ,
„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji. ,
„Wyspy Paprykarzowe” Anety Skarżyński to kontynuacja życiowych perypetii i historii Anety z poprzedniej części - „Wyspy Naftalinowe”. Autorka po raz kolejny daje nam porcję niesamowitych przygód obciążonej nadpobudliwością psychoruchową dziewczynki.

Powieść stanowi kolejny etap w życiu Anetki. Bohaterka ma piętnaście lat i uczęszcza do liceum. Jednak nauka nie stanowi dla niej spraw priorytetowych, za to chętnie skupia się na lekcjach muzyki i plastyki, a przede wszystkim na budowaniu ciekawych znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość. „Wyspy Paprykarzowe” kończą się, gdy bohaterka wyjeżdża z rodzinnego Szczecina na studia. Autorka zapowiada, że to nie koniec przygód Anety.

To powieść typowo familijna, pełna śmiesznych historii, napisana lekkim, barwnym i pełnym neologizmów językiem. Nostalgiczna łza może zakręcić się wszystkim dzisiejszym czterdziestokilkulatkom, dorastającym w drugiej połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, gdyż akcja powieści toczy się w tym właśnie okresie. Każdy czytelnik, niezależnie od wieku, znajdzie w tej książce godziwą rozrywkę, ale i garść mądrych refleksji.

Oprawa: miękka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka

Wydawca: Psychoskok, ebookpoint