Ta książka mówi o wojnach i antywojnach przyszłości. Zwraca się ku bośniackiemu dziecku, którego twarz rozszarpał pocisk, i ku jego matce, patrzącej martwym wzrokiem na to, co z twarzy pozostało. Zwraca się też ku tym, którzy narodzą się jutro i którzy z przyczyn dla nich niepojętych będą zabijać i umierać. Książka ta mówi też o pokoju. A znaczy to, że jest książką o wojnie prowadzonej w zaskakujaco nowych warunkach. Nowy wiek rozciąga sie przed nami - wiek, w któym, być może, wielkie masy ludzi przestaną żyć na pograniczu głodu, który naprawi dokonane przez epokę industrialna zniszczenia naturalnego środowiska, i stworzy czystsze technologie służące ludzkości, wiek, w którym większa różnorodność kultur i ludów weźmie udział w kształtowaniu przyszłości,a plaga wojen przestanie istnieć. Tymczasem pogrążamy się w nowym średniowieczu plemiennych nienawiści, dewastacji globui wojen mnożonych przez wojny. To, czy zdołamy się uporać z takimi groźbami, w znacznym stopniu określi życie naszych dzieci, a także sposób, w jaki będą umierać.