Kategorie: Historia Wielkiej Brytanii, Irlandii , Historiografia. Nauki pomocnicze historii. Genealogia. Historycy , Biografie , Kultura. Cywilizacja. Etnografia , Wydawnictwa naukowe i popularno-naukowe

Isbn: 9788323508618, 9788323508618, 9788323508618, 9788323508618, 9788323508618, 9788323508618, 9788323508618

Ean: 9788323508618, 9788323508618, 9788323508618, 9788323508618, 9788323508618, 9788323508618, 9788323508618

Liczba stron: 420

Format: 17.0x24.0cm

Publikacja prezentująca kulturowe oblicza brytyjskiej królowej Wiktorii, najdłużej panującej w dziejach Anglii władczyni, ikony idei brytyjskiego imperializmu i kolonializmu, a także historię społeczną epoki, pokazująca jej rozkwit i zmierzch oraz bohaterów masowej wyobraźni, jakie ona "wyprodukowała" i na trwale wpisała w dzieje świata. Nie jest to praca historyczna w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale bardziej "historia antropologiczna" skupiona na wybranych zagadnieniach. Praca prezentuje najbliższą autorce perspektywą badawczą, jaką jest tradycja brytyjskich (a także amerykańskich) studiów kulturowych (cultural studies: Raymond Williams, Stuart Hall, Paul Willis czy Lawrence Grossberg). Jest to lektura wciągająca, a niekiedy wręcz pasjonująca, decydują o tym przede wszystkim trzy podstawowe względy. Po pierwsze, kompetencja, wiedza i pasja, z jaką autorka podeszła do tematu. Po drugie znakomity pomysł na całość, proponujący czytelnikowi kulturoznawczy fresk nie tylko o samej królowej Wiktorii i jej epoce, ale także opowieść o recepcji, micie i ponadczasowości jej fenomenu. Po trzecie wreszcie, książka jest po prostu świetnie napisana i umiejętnie skonstruowana. Co istotne, charakterystyczne dla pracy jest interdyscyplinarne rozumienie kultury; chodzi zarówno o jej sens antropologiczny (kultura jako pewna utrwalona zbiorowa forma życia), jak i rozległe formy produkcji kulturowej - od tzw. sztuki wysokiej do popkultury. Wiktoria na kartach książki Doroty Babilas, to postać żywa i dynamiczna, przykład promieniowania centrum królewskiego na zewnętrzny świat, a ona sama to "środek środka". Książka bogata w przykłady, odwołania do dzieł literackich, filmów, malarstwa i architektury. Autorka umiejętnie łączy anegdotę, opis i interpretację, dając przy okazji szeroką panoramę popkultury światowej, od zawsze niejako włączającej życie i mit królowej Wiktorii do własnej tradycji. W książce są też liczne odwołania do produkcji kulturalnej reinterpretującej imperialne czasy brytyjskiej królowej z perspektywy dawnych kolonii - w Indiach, Chinach czy Republice Południowej Afryki. Publikacja ta ma szanse stać się podstawową lekturą na wielu kierunkach humanistycznych i społecznych, poczynając od anglistyki i kulturoznawstwa, a kończąc na politologii, medioznawstwie i samej historii. Interdyscyplinarność ujęcia, świetny styl, swoboda narracji łączącej ironię z zaangażowaniem oraz dyscyplina i kompetencja teoretyczno-metodologiczna autorki, każą traktować tę książkę jako wzorcową dla prac o podobnym profilu.

,

Publikacja prezentująca kulturowe oblicza brytyjskiej królowej Wiktorii, najdłużej panującej w dziejach Anglii władczyni, ikony idei brytyjskiego imperializmu i kolonializmu, a także historię społeczną epoki, pokazująca jej rozkwit i zmierzch oraz bohaterów masowej wyobraźni, jakie ona "wyprodukowała" i na trwale wpisała w dzieje świata. Nie jest to praca historyczna w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale bardziej "historia antropologiczna" skupiona na wybranych zagadnieniach. Praca prezentuje najbliższą autorce perspektywą badawczą, jaką jest tradycja brytyjskich (a także amerykańskich) studiów kulturowych (cultural studies: Raymond Williams, Stuart Hall, Paul Willis czy Lawrence Grossberg). Jest to lektura wciągająca, a niekiedy wręcz pasjonująca, decydują o tym przede wszystkim trzy podstawowe względy. Po pierwsze, kompetencja, wiedza i pasja, z jaką autorka podeszła do tematu. Po drugie znakomity pomysł na całość, proponujący czytelnikowi kulturoznawczy fresk nie tylko o samej królowej Wiktorii i jej epoce, ale także opowieść o recepcji, micie i ponadczasowości jej fenomenu. Po trzecie wreszcie, książka jest po prostu świetnie napisana i umiejętnie skonstruowana. Co istotne, charakterystyczne dla pracy jest interdyscyplinarne rozumienie kultury; chodzi zarówno o jej sens antropologiczny (kultura jako pewna utrwalona zbiorowa forma życia), jak i rozległe formy produkcji kulturowej - od tzw. sztuki wysokiej do popkultury. Wiktoria na kartach książki Doroty Babilas, to postać żywa i dynamiczna, przykład promieniowania centrum królewskiego na zewnętrzny świat, a ona sama to "środek środka". Książka bogata w przykłady, odwołania do dzieł literackich, filmów, malarstwa i architektury. Autorka umiejętnie łączy anegdotę, opis i interpretację, dając przy okazji szeroką panoramę popkultury światowej, od zawsze niejako włączającej życie i mit królowej Wiktorii do własnej tradycji. W książce są też liczne odwołania do produkcji kulturalnej reinterpretującej imperialne czasy brytyjskiej królowej z perspektywy dawnych kolonii - w Indiach, Chinach czy Republice Południowej Afryki. Publikacja ta ma szanse stać się podstawową lekturą na wielu kierunkach humanistycznych i społecznych, poczynając od anglistyki i kulturoznawstwa, a kończąc na politologii, medioznawstwie i samej historii. Interdyscyplinarność ujęcia, świetny styl, swoboda narracji łączącej ironię z zaangażowaniem oraz dyscyplina i kompetencja teoretyczno-metodologiczna autorki, każą traktować tę książkę jako wzorcową dla prac o podobnym profilu.

,

Publikacja prezentująca kulturowe oblicza brytyjskiej królowej Wiktorii, najdłużej panującej w dziejach Anglii władczyni, ikony idei brytyjskiego imperializmu i kolonializmu, a także historię społeczną epoki, pokazująca jej rozkwit i zmierzch oraz bohaterów masowej wyobraźni, jakie ona "wyprodukowała" i na trwale wpisała w dzieje świata. Nie jest to praca historyczna w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale bardziej "historia antropologiczna" skupiona na wybranych zagadnieniach. Praca prezentuje najbliższą autorce perspektywą badawczą, jaką jest tradycja brytyjskich (a także amerykańskich) studiów kulturowych (cultural studies: Raymond Williams, Stuart Hall, Paul Willis czy Lawrence Grossberg). Jest to lektura wciągająca, a niekiedy wręcz pasjonująca, decydują o tym przede wszystkim trzy podstawowe względy. Po pierwsze, kompetencja, wiedza i pasja, z jaką autorka podeszła do tematu. Po drugie znakomity pomysł na całość, proponujący czytelnikowi kulturoznawczy fresk nie tylko o samej królowej Wiktorii i jej epoce, ale także opowieść o recepcji, micie i ponadczasowości jej fenomenu. Po trzecie wreszcie, książka jest po prostu świetnie napisana i umiejętnie skonstruowana. Co istotne, charakterystyczne dla pracy jest interdyscyplinarne rozumienie kultury; chodzi zarówno o jej sens antropologiczny (kultura jako pewna utrwalona zbiorowa forma życia), jak i rozległe formy produkcji kulturowej - od tzw. sztuki wysokiej do popkultury. Wiktoria na kartach książki Doroty Babilas, to postać żywa i dynamiczna, przykład promieniowania centrum królewskiego na zewnętrzny świat, a ona sama to "środek środka". Książka bogata w przykłady, odwołania do dzieł literackich, filmów, malarstwa i architektury. Autorka umiejętnie łączy anegdotę, opis i interpretację, dając przy okazji szeroką panoramę popkultury światowej, od zawsze niejako włączającej życie i mit królowej Wiktorii do własnej tradycji. W książce są też liczne odwołania do produkcji kulturalnej reinterpretującej imperialne czasy brytyjskiej królowej z perspektywy dawnych kolonii - w Indiach, Chinach czy Republice Południowej Afryki. Publikacja ta ma szanse stać się podstawową lekturą na wielu kierunkach humanistycznych i społecznych, poczynając od anglistyki i kulturoznawstwa, a kończąc na politologii, medioznawstwie i samej historii. Interdyscyplinarność ujęcia, świetny styl, swoboda narracji łączącej ironię z zaangażowaniem oraz dyscyplina i kompetencja teoretyczno-metodologiczna autorki, każą traktować tę książkę jako wzorcową dla prac o podobnym profilu.

,

Publikacja prezentująca kulturowe oblicza brytyjskiej królowej Wiktorii, najdłużej panującej w dziejach Anglii władczyni, ikony idei brytyjskiego imperializmu i kolonializmu, a także historię społeczną epoki, pokazująca jej rozkwit i zmierzch oraz bohaterów masowej wyobraźni, jakie ona "wyprodukowała" i na trwale wpisała w dzieje świata. Nie jest to praca historyczna w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale bardziej "historia antropologiczna" skupiona na wybranych zagadnieniach. Praca prezentuje najbliższą autorce perspektywą badawczą, jaką jest tradycja brytyjskich (a także amerykańskich) studiów kulturowych (cultural studies: Raymond Williams, Stuart Hall, Paul Willis czy Lawrence Grossberg). Jest to lektura wciągająca, a niekiedy wręcz pasjonująca, decydują o tym przede wszystkim trzy podstawowe względy. Po pierwsze, kompetencja, wiedza i pasja, z jaką autorka podeszła do tematu. Po drugie znakomity pomysł na całość, proponujący czytelnikowi kulturoznawczy fresk nie tylko o samej królowej Wiktorii i jej epoce, ale także opowieść o recepcji, micie i ponadczasowości jej fenomenu. Po trzecie wreszcie, książka jest po prostu świetnie napisana i umiejętnie skonstruowana. Co istotne, charakterystyczne dla pracy jest interdyscyplinarne rozumienie kultury; chodzi zarówno o jej sens antropologiczny (kultura jako pewna utrwalona zbiorowa forma życia), jak i rozległe formy produkcji kulturowej - od tzw. sztuki wysokiej do popkultury. Wiktoria na kartach książki Doroty Babilas, to postać żywa i dynamiczna, przykład promieniowania centrum królewskiego na zewnętrzny świat, a ona sama to "środek środka". Książka bogata w przykłady, odwołania do dzieł literackich, filmów, malarstwa i architektury. Autorka umiejętnie łączy anegdotę, opis i interpretację, dając przy okazji szeroką panoramę popkultury światowej, od zawsze niejako włączającej życie i mit królowej Wiktorii do własnej tradycji. W książce są też liczne odwołania do produkcji kulturalnej reinterpretującej imperialne czasy brytyjskiej królowej z perspektywy dawnych kolonii - w Indiach, Chinach czy Republice Południowej Afryki. Publikacja ta ma szanse stać się podstawową lekturą na wielu kierunkach humanistycznych i społecznych, poczynając od anglistyki i kulturoznawstwa, a kończąc na politologii, medioznawstwie i samej historii. Interdyscyplinarność ujęcia, świetny styl, swoboda narracji łączącej ironię z zaangażowaniem oraz dyscyplina i kompetencja teoretyczno-metodologiczna autorki, każą traktować tę książkę jako wzorcową dla prac o podobnym profilu.

,

Publikacja prezentująca kulturowe oblicza brytyjskiej królowej Wiktorii, najdłużej panującej w dziejach Anglii władczyni, ikony idei brytyjskiego imperializmu i kolonializmu, a także historię społeczną epoki, pokazująca jej rozkwit i zmierzch oraz bohaterów masowej wyobraźni, jakie ona "wyprodukowała" i na trwale wpisała w dzieje świata. Nie jest to praca historyczna w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale bardziej "historia antropologiczna" skupiona na wybranych zagadnieniach. Praca prezentuje najbliższą autorce perspektywą badawczą, jaką jest tradycja brytyjskich (a także amerykańskich) studiów kulturowych (cultural studies: Raymond Williams, Stuart Hall, Paul Willis czy Lawrence Grossberg). Jest to lektura wciągająca, a niekiedy wręcz pasjonująca, decydują o tym przede wszystkim trzy podstawowe względy. Po pierwsze, kompetencja, wiedza i pasja, z jaką autorka podeszła do tematu. Po drugie znakomity pomysł na całość, proponujący czytelnikowi kulturoznawczy fresk nie tylko o samej królowej Wiktorii i jej epoce, ale także opowieść o recepcji, micie i ponadczasowości jej fenomenu. Po trzecie wreszcie, książka jest po prostu świetnie napisana i umiejętnie skonstruowana. Co istotne, charakterystyczne dla pracy jest interdyscyplinarne rozumienie kultury; chodzi zarówno o jej sens antropologiczny (kultura jako pewna utrwalona zbiorowa forma życia), jak i rozległe formy produkcji kulturowej - od tzw. sztuki wysokiej do popkultury. Wiktoria na kartach książki Doroty Babilas, to postać żywa i dynamiczna, przykład promieniowania centrum królewskiego na zewnętrzny świat, a ona sama to "środek środka". Książka bogata w przykłady, odwołania do dzieł literackich, filmów, malarstwa i architektury. Autorka umiejętnie łączy anegdotę, opis i interpretację, dając przy okazji szeroką panoramę popkultury światowej, od zawsze niejako włączającej życie i mit królowej Wiktorii do własnej tradycji. W książce są też liczne odwołania do produkcji kulturalnej reinterpretującej imperialne czasy brytyjskiej królowej z perspektywy dawnych kolonii - w Indiach, Chinach czy Republice Południowej Afryki. Publikacja ta ma szanse stać się podstawową lekturą na wielu kierunkach humanistycznych i społecznych, poczynając od anglistyki i kulturoznawstwa, a kończąc na politologii, medioznawstwie i samej historii. Interdyscyplinarność ujęcia, świetny styl, swoboda narracji łączącej ironię z zaangażowaniem oraz dyscyplina i kompetencja teoretyczno-metodologiczna autorki, każą traktować tę książkę jako wzorcową dla prac o podobnym profilu.

,

Publikacja prezentująca kulturowe oblicza brytyjskiej królowej Wiktorii, najdłużej panującej w dziejach Anglii władczyni, ikony idei brytyjskiego imperializmu i kolonializmu, a także historię społeczną epoki, pokazująca jej rozkwit i zmierzch oraz bohaterów masowej wyobraźni, jakie ona "wyprodukowała" i na trwale wpisała w dzieje świata. Nie jest to praca historyczna w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale bardziej "historia antropologiczna" skupiona na wybranych zagadnieniach. Praca prezentuje najbliższą autorce perspektywą badawczą, jaką jest tradycja brytyjskich (a także amerykańskich) studiów kulturowych (cultural studies: Raymond Williams, Stuart Hall, Paul Willis czy Lawrence Grossberg). Jest to lektura wciągająca, a niekiedy wręcz pasjonująca, decydują o tym przede wszystkim trzy podstawowe względy. Po pierwsze, kompetencja, wiedza i pasja, z jaką autorka podeszła do tematu. Po drugie znakomity pomysł na całość, proponujący czytelnikowi kulturoznawczy fresk nie tylko o samej królowej Wiktorii i jej epoce, ale także opowieść o recepcji, micie i ponadczasowości jej fenomenu. Po trzecie wreszcie, książka jest po prostu świetnie napisana i umiejętnie skonstruowana. Co istotne, charakterystyczne dla pracy jest interdyscyplinarne rozumienie kultury; chodzi zarówno o jej sens antropologiczny (kultura jako pewna utrwalona zbiorowa forma życia), jak i rozległe formy produkcji kulturowej - od tzw. sztuki wysokiej do popkultury. Wiktoria na kartach książki Doroty Babilas, to postać żywa i dynamiczna, przykład promieniowania centrum królewskiego na zewnętrzny świat, a ona sama to "środek środka". Książka bogata w przykłady, odwołania do dzieł literackich, filmów, malarstwa i architektury. Autorka umiejętnie łączy anegdotę, opis i interpretację, dając przy okazji szeroką panoramę popkultury światowej, od zawsze niejako włączającej życie i mit królowej Wiktorii do własnej tradycji. W książce są też liczne odwołania do produkcji kulturalnej reinterpretującej imperialne czasy brytyjskiej królowej z perspektywy dawnych kolonii - w Indiach, Chinach czy Republice Południowej Afryki. Publikacja ta ma szanse stać się podstawową lekturą na wielu kierunkach humanistycznych i społecznych, poczynając od anglistyki i kulturoznawstwa, a kończąc na politologii, medioznawstwie i samej historii. Interdyscyplinarność ujęcia, świetny styl, swoboda narracji łączącej ironię z zaangażowaniem oraz dyscyplina i kompetencja teoretyczno-metodologiczna autorki, każą traktować tę książkę jako wzorcową dla prac o podobnym profilu.

,

Publikacja prezentująca kulturowe oblicza brytyjskiej królowej Wiktorii, najdłużej panującej w dziejach Anglii władczyni, ikony idei brytyjskiego imperializmu i kolonializmu, a także historię społeczną epoki, pokazująca jej rozkwit i zmierzch oraz bohaterów masowej wyobraźni, jakie ona "wyprodukowała" i na trwale wpisała w dzieje świata. Nie jest to praca historyczna w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale bardziej "historia antropologiczna" skupiona na wybranych zagadnieniach. Praca prezentuje najbliższą autorce perspektywą badawczą, jaką jest tradycja brytyjskich (a także amerykańskich) studiów kulturowych (cultural studies: Raymond Williams, Stuart Hall, Paul Willis czy Lawrence Grossberg). Jest to lektura wciągająca, a niekiedy wręcz pasjonująca, decydują o tym przede wszystkim trzy podstawowe względy. Po pierwsze, kompetencja, wiedza i pasja, z jaką autorka podeszła do tematu. Po drugie znakomity pomysł na całość, proponujący czytelnikowi kulturoznawczy fresk nie tylko o samej królowej Wiktorii i jej epoce, ale także opowieść o recepcji, micie i ponadczasowości jej fenomenu. Po trzecie wreszcie, książka jest po prostu świetnie napisana i umiejętnie skonstruowana. Co istotne, charakterystyczne dla pracy jest interdyscyplinarne rozumienie kultury; chodzi zarówno o jej sens antropologiczny (kultura jako pewna utrwalona zbiorowa forma życia), jak i rozległe formy produkcji kulturowej - od tzw. sztuki wysokiej do popkultury. Wiktoria na kartach książki Doroty Babilas, to postać żywa i dynamiczna, przykład promieniowania centrum królewskiego na zewnętrzny świat, a ona sama to "środek środka". Książka bogata w przykłady, odwołania do dzieł literackich, filmów, malarstwa i architektury. Autorka umiejętnie łączy anegdotę, opis i interpretację, dając przy okazji szeroką panoramę popkultury światowej, od zawsze niejako włączającej życie i mit królowej Wiktorii do własnej tradycji. W książce są też liczne odwołania do produkcji kulturalnej reinterpretującej imperialne czasy brytyjskiej królowej z perspektywy dawnych kolonii - w Indiach, Chinach czy Republice Południowej Afryki. Publikacja ta ma szanse stać się podstawową lekturą na wielu kierunkach humanistycznych i społecznych, poczynając od anglistyki i kulturoznawstwa, a kończąc na politologii, medioznawstwie i samej historii. Interdyscyplinarność ujęcia, świetny styl, swoboda narracji łączącej ironię z zaangażowaniem oraz dyscyplina i kompetencja teoretyczno-metodologiczna autorki, każą traktować tę książkę jako wzorcową dla prac o podobnym profilu.

Oprawa: miękka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka, miďż˝kka

Wydawca: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, ebookpoint