Halina Poświatowska (1935–1967) należy do najbardziej cenionych i najchętniej czytanych polskich poetów. W jej poezji – subtelnej, dojrzałej, pozbawionej sentymentalizmu – miłość łączy się ze śmiercią, zmysłowość i świadomość urody ciała z poczuciem nietrwałości istnienia.

Bogaty wybór wierszy Poświatowskiej pozwala przekonać się, że jej twórczość to o wiele więcej niż tylko wzruszająca legenda przedwcześnie zmarłej poetki.