Książka ta, utrzymana zarówno w dyskursie eseistycznym, jak i w konwencji osobistego wspomnienia, mówi o polskim upadku: destrukcji idei solidarnościowej, zaniku politycznego centrum, zdradzie etosu, porzuceniu własnej tożsamości. Celem ataku są ? po raz kolejny w pisarstwie Andrzeja Romanowskiego ? projekt ?IV Rzeczpospolitej?, działania PiS, ?polityka historyczna?, Instytut Pamięci Narodowej? Autor dokonuje też rozrachunku ze swym dawnym środowiskiem: z ?Tygodnikiem Powszechnym? i ? szerzej ? z ruchem ZNAK. Wskazując na jego słabości, w tym brak krytycyzmu wobec ?Solidarności? i polskiego papieża, akcentuje zarazem jego decydującą rolę w ponownym wybiciu się Polaków na niepodległość.