ilosc: 0 szt. suma: 0,00 zł
Witaj niezarejestrowany
Przechowalnia
Tylko zalogowani klienci sklepu mogą korzystać z przechowalni
Kategorie
Hit dnia
Uzdrawiające fikcje . Poetyka psychoterapi
autor:
Hillman James, James Hillman
Isbn: 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619
Ean: 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619, 9788377467619
Liczba stron: 280
Format: 15.8x23.3cm
Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
, Wnikliwa analiza psychoanalizy dokonana przez Hillmana, który stawia podstawowe pytanie: „Czego tak naprawdę chce dusza?”. Po czym, z właściwą sobie przenikliwością i humorem odpowiada: „Chce ona fikcji, które uzdrawiają”.
W swojej książce przekonuje: „Nasza refleksja musi zwrócić się ku literaturze psychoanalitycznej jako literaturze. Sugeruję niniejszym, iż to właśnie refleksja literacka jest prymarnym trybem umożliwiającym nam rozumienie tam, gdzie jesteśmy pozbawieni wiedzy, nieświadomi, ślepi w odniesieniu do danego przypadku, ponieważ nie dokonaliśmy w nim rozróżnienia jego głównego subiektywnego czynnika – Bogów, którzy są zawsze obecni w naszej pracy analitycznej.”
Oprawa: twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda
Rok wydania: 2016
Wydawca: LAURUM, ebookpoint
Brak na magazynie
Inne produkty autora:
Inne produkty tego wydawcy:
Promocje
Informacje
Dane kontaktowe
| Księgarnia internetowa "booknet.net.pl" ul.Kaliska 12 98-300 Wieluń |
Godziny otwarcia: pon-pt: 9.00-17.00 w soboty 9.00-13.00 |
Dane kontaktowe: tel: 43 843 1991fax: 68 380 1991 e-mail: info@booknet.net.pl
|
© copyright by BOOKNET