Umberto Eco jest niewątpliwie jedynym w swoim rodzaju objawieniem kultury współczesnej. Profesor uniwersytetu w Bolonii, mediewista, specjalizujący się w semiotyce, znany wcześniej głównie w kręgach akademickich, w roku 1980, mając prawie 50 lat, debiutuje jako pisarz i natychmiast zdobywa ogromną stawę. Kilkanaście milionów egzemplarzy „Imienia róży" sprzedanych na całym świecie i głośna ekranizacja Annouda w 1986 roku to dopiero początek zawrotnej kariery pisarskiej Eco. Ten wnikliwy badacz kultury masowej i mediów sam staje się ich ulubieńcom i gwiazdą. Każda kolejna z misternie konstruowanych powieści Umberta Eco - „Wahadło Foucaulta", „Wyspa dnia poprzedniego", „Baudolino" - jest wydarzeniem kulturalnym na skalę światową.

O swej fenomenalnej twórczości mówi skromnie, że po prostu „dla zabawy przeszedł od roboty teoretycznej do opowiadania historyjek, wykorzystując dokładnie te same materiały, co w dziedzinie refleksji filozoficznej". Daniel Salvatore Schiffer we wnikliwej biografii intelektualnej, autoryzowanej przez Eco, próbując zgłębić fenomen tego genialnego twórcy, penetruje zakamarki jego archiwum umysłowego, w którym niby w pracowni alchemika dokonują się czarodziejskie przemiany. Schiffer śledzi wędrówkę niestrudzonego badacza przez labirynt kultury i ukazuje, jak w jego uniwersalnym Dziele odbijają się tajemnice świata.