"Oczywiście doświadczenia choroby się nie wybiera. Ale przecież i czas choroby jest także czasem życia. Nie da się go wziąć a nawias. W miarę możności trzeba mu wydzierać ile się da na przebywanie w nieskrępowanej sferze wyobraźni, albo na obcowanie z rodziną, przyjaciółmi, na pracę, na jakąś dostępną rozrywkę. W każdym razie trzeba uznać rzeczywistość czasu choroby. Tylko trzymając się mocno rzeczywistości, będziemy w stanie w jakiś sposób się od choroby oderwać, jednocześnie z nią walcząc" (fragment książki)