Edward Leszczyński przypomina przemilczaną i zapomnianą zbrodnię ludobójstwa na tysiącach polskich dzieciach urodzonych w czasie drugiej wojny światowej w III Rzeszy. Szacuje on, że co najmniej 60 000 polskich dzieci, odebranych matkom po porodzie, pozostało na zawsze na niemieckiej ziemi. Część z nich - uznane za ?wartościowe rasowo? i ?przydatne dla narodu niemieckiego? - przekazano do zniemczenia w zakładach i rodzinach niemieckich. Pozostałe dzieci ?potraktowano specjalnie? (Sonderbehandlung).
W okresie III Rzeszy termin ?Sonderbehandlung? zastępował w wielu rozporządzeniach słowo ?zabić?. Stosowany był powszechnie wobec osób ?zagrażających interesom Niemiec?. W tym bezprawnym trybie skazywano na śmierć polskich robotników przymusowych w ?szczególnie ciężkich przypadkach krnąbrności i niechęci do pracy?. W ?obronie rasowego stanu posiadania niemieckiego narodu? wieszano Polaków za utrzymywanie stosunków cielesnych z niemiecką kobietą?. Skazywano na śmierć chorych na gruźlicę, gdyż stanowili ?zagrożenie dla ludności niemieckiej?. W latach 1943-1945 władze niemieckie zadecydowały, że polskie dzieci zagrażają interesowi Niemiec, i postanowiły zastosować ?potraktowanie specjalne? wobec dzieci urodzonych przez polskie robotnice przymusowe. Aby nie ?przeszkadzały? matkom w wydajnej pracy dla Rzeszy, odbierano niemowlęta po porodzie i umieszczano w prymitywnie urządzonych ?ochronkach?. Tam, pozbawione niezbędnej opieki i systematycznie głodzone, w większości umierały.
Książka Sonderbehandlungjest przypomnieniem świata pogardy i nienawiści do drugiego człowieka, w którym zbrodnie na dzieciach stały się powszechne. Przedstawia podłoże tej zbrodni, ówczesny ?przemysł? nienawiści oraz przykłady walki z polskością. Zawiera przede wszystkim dowody zbrodni ludobójstwa na polskich dzieciach w III Rzeszy: opisy niektórych miejsc ?śmierci głodowej?, częściowe wykazy zmarłych dzieci, zeznania świadków, opracowane przez samych sprawców zbrodni rozporządzenia, tajne okólniki, sprawozdania oraz różnego rodzaju korespondencja niemiecka z lat wojny. Zamieszczone w książce dokumenty pochodzą w większości z archiwum IPN, udostępnione w wyniku przeprowadzonej kwerendy dla pracy badawczej ?Losy wojenne dzieci?. Autor skorzystał także z wielu ogólnodostępnych publikacji, najczęściej autorstwa członków lub współpracowników byłej Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. Opis zbrodni uzupełniony został licznymi relacjami Polek przymusowo deportowanych do pracy w III Rzeszy. Przedstawione w Sonderbehandlung fakty i dokumenty są świadectwem, że popełniona w III Rzeszy zbrodnia na polskich dzieciach była zaplanowana, realizowana zgodnie z rozporządzeniami władzy i z uczestnictwem w niej tysięcy Niemców.