W dworku pani Dobrójskiej, na wsi goszczą młody Gustaw i jego stryj, Radost, który ma nadzieję wyswatać Gustawa Anieli, córce pani Dobrójskiej. W dworku przebywa także młodziutka Klara, która znalazła się pod opieką krewnej, bo małżeństwo jej rodziców przeżywa ostry kryzys. Jej adoratorem jest sąsiad Dobrójskiej, skłonny do nadmiernych wzrószeń Albin. Obie panny składają jednak tytułowe śluby panieńskie, czyli przysięgają nie wychodzić za mąż. W dodatk Gustaw śmiertelinie nudzi się na wsi i ku zmartwieniu Radosta wcale nie zabiega o względy Anieli. Wreszcie stryj wpada na pomysł sprowokowania Gostawa do działania i stwierdza, że chłopak po prostu nie potrafi zdobyc względów Anieli. Gustaw traktuje ten zarzut ambicjonalnie. Wymyśla sprytną intrygę: udaje, ze jest zakochany w innej dziewczynie o imieniu Aniela i zwierza się córce pani Dobrójskiej ze swoich uczuć. Bohaterka obserwując Gustawa, poznaje "stan zakochania", który coraz bardziej ją fascynuje. Przy okazji Gustaw pomaga Albinowi w zdobyciu wdzięków Klary. Całośc kończy się zaręczynami dwóch par: Gustawa i Anieli oraz Albina i Klary. Głównym tematem komedii są narodziny miłości, prawdziwego uczucia polegającego na głębokim duchowym i psychicznym porozumieniu dwojga ludzi. GBohaterwie "Ślubów panieńskich" prezentują odmienne modele miłości Pani Dobrójska i Radost wyznają zasady uczucia opartego na racjonalnych postawach, Albin to sentymentalny kochanek, a Klara i Aniela ukształtowały swoje wyobrażenia na podstawie lektury romansów. Wszyscy oni poszukuja prawdziwej miłości.