We współczesnym świecie rodzina podlega stałym i powolnym procesom przemian, które zachodzą zarówno w jej strukturze, formach życia rodzinnego, jak i relacjach między płciami i funkcjami pełnionymi przez jej członków. Przeobrażenia te, a szczególnie zmiana pozycji matki na skutek jej aktywizacji zawodowej (F. Adarnski, 2002, s. 161) powodują, że rośnie zainteresowanie kwestiami związanymi z rolą ojca w rodzinie, jego kompetencjami wychowawczymi. Ponadto w wyniku stałego wzrostu liczby rozwodów coraz częściej stawia się pytania o możliwość wychowywania dziecka przez samotnego ojca.
Problematyka niepełnych rodzin zajmuje w literaturze przedmiotu dość znaczące miejsce, szczególnie jeśli idzie o sytuację samotnej matki. Tymczasem zmiana pozycji matki, będąca wynikiem oddziaływania czynników zawodowych oraz społecznych, powoduje, że istotna staje się także rola ojca jako ewentualnego, posiadającego odpowiednie kompetencje, opiekuna swojego dziecka.