„Recenzja literacka” to dzieło niezwykle ważne dla zrozumienia twórczości Sorena Kierkegaarda, gdyż jest ono nie tylko recenzją konkretnej noweli (ta część ma dzisiaj znaczenie głównie historyczne), ale także – a nawet przede wszystkim – dlatego, że jest ono recenzją „nowożytności”. Znajdujemy tutaj ciekawą, acz pesymistyczną i bez mała apokaliptyczną wizję epoki: Kierkegaard analizuje przyczyny wyłonienia się społeczeństwa masowego, sugerując, iż nowożytność jest epoką, w której zjawiskiem powszechnym jest niwelowanie indywidualności (tj. autentycznej podmiotowości).