Praca jest zapisem obszernych wywiadów przeprowadzonych przez autora z czlonkami zalóg walczacych w sowieckich czolgach T-34 przeciwko niemieckim najezdzcom w latach 1941-1945. Pomimo niewyszukanego niekiedy jezyka, a moze takze dzieki niemu, ksiazka poraza czytelnika brutalnoscia niektórych opisów frontowego życia... i frontowej smierci. Wojna widziana bez upiekszen, to nie szlachetna walka czterech pancernych (i psa), których od harcerzy rózni jedynie wiek metrykalny. Prawdziwi pancerni wspominaja bez upiekszen ludzka krew na gasienicach ich czolgów. I chyba najwieksze zdumienie budzi fakt, ze czynia to bez zmruzenia oka. Mocna rzecz. W ostatnich chwilach przed walka kazdy pozostawal sam na sam ze swoimi myslami: