Pan Tomasz, przez przyjaciół zwany Panem Samochodzikiem, przezwisko swoje zawdzięczał niezwykłemu wehikułowi, odziedziczonemu po wuju-wynalazcy. Samochód ten, choć szpetny, miał niesłychane możliwości: posiadając silnik Ferrari 410 mógł pędzić z szybkością 280 km na godzinę. Dzięki zamontowanej śrubie spełniał też rolę łodzi motorowej. Tym razem niespokojny duch Pana Samochodzika zostaje skierowany na stanowisko kustosza do XIX wiecznego dworku. Jako współpracowników ma kolegę Bigosa i pannę Wierzchoń - dwoje młodych studentów, mających raczej krytyczne spojrzenie na powierzone im obowiązki. Jest późna jesień, mrok szybko zapada, a w okolicy nie ma dokąd pójść. Nuda. `Nic tylko usiąść i płakać. Albo słuchać gitary kolegi Bigosa. Co na jedno wychodzi` - jak stwierdza Pan Samochodzik. I byłoby naprawdę nudno - gdyby nie duchy, czasami wręcz natarczywie ingerujące w życie naszych bohaterów...