Wzruszający pamiętnik ojca Wilhelma Westona (1550-1615), angielskiego jezuity, niczym sensacyjna powieść ukazuje nam z jednej strony bohaterstwo i niezłomną wiarę katolickiego misjonarza, z drugiej zaś okrucieństwo i fanatyzm jego protestanckich prześladowców.

A że to prześladowanie z wielu względów nie różni się wcale od obecnego ucisku Kościoła, na jaki z bliska patrzeć nam przychodzi, nie od rzeczy nam się zdało, podnieść w naszym piśmie owe wzniosłe przykłady wiernych Anglii apostołów i wyznawców. (...)

Zaledwie przybił do wybrzeży, wtrącono go do więzienia, gdzie lat wiele nieprzerwanie spędził, zmieniając tylko miejsca swego pobytu, nigdy zaś nie tracąc chwały znoszonego dla Chrystusa więzienia. Po ludzku tedy sądząc, myślałby kto, że zawód jego misjonarski chybił zupełnie celu. Jednak właśnie Pan Bóg miał w tym swe tajne widoki; albowiem O. Weston stał się prawdziwym apostołem więźniów i znalazł sposób rozsyłania pociechy na całą katolicką Anglię i pokrzepiania na duchu swoich współwyznawców. - Fragment książki

Ojciec Wilhelm Weston (1550-1615) był angielskim jezuitą, misjonarzem, znanym egzorcystą. Studia odbył w Hiszpanii i we Francji, by następnie w Rzymie wstąpić do Towarzystwa Jezusowego. W 1584 roku udał się z tajną misją do ojczyzny, gdzie niedługo po przybyciu został aresztowany i dopiero w 1603 roku wygnany z Anglii. Ostatnie lata życia spędził w Hiszpanii, najpierw w Sewilli, gdzie pełnił funkcję rektora tamtejszego kolegium angielskiego, a następnie w Valladolid, gdzie też zmarł w opinii świętości. Pozostawił po sobie pamiętnik opisujący jego dzieje jako kapłana prawdziwie niezłomnego, potrafiącego ocalić swoją godność nawet w warunkach długoletniego, poniżającego uwięzienia.