Książka jest wyjątkowa jako pierwsza monografia tytułowego problemu i jako odkrywcze studium osoby i twórczości Elizy Orzeszkowej, napisane przystępnie, a więc kierowane nie tylko do wąskiego grona specjalistów.

Nie do przecenienia są zamieszone w książce ilustracje, trud ich zgromadzenia (m.in. z XIX-wiecznej prasy) i merytoryczna funkcjonalność materiału ikonograficznego. Jego ilość i rozmieszczenie tworzą równoległą narrację, pozwalają śledzić i sprawdzać naocznie sądy Autorki, są także, poza ogromną wartością poznawczą, okazją do przeżyć estetycznych.