Prezentowana publikacja jest opowieścią o operze w Polsce w latach 1635-1795. Autor uwzględnia w niej różne ówczesne formy sceniczno-muzyczne, potocznie określane mianem opery. Odwołując się do rodzimego i europejskiego kontekstu historycznego, koncentruje się wyłącznie na dziełach operowych wystawianych przez zespoły cudzoziemskie na dworze królewskim oraz na publicznej scenie narodowej utworzonej pod patronatem Stanisława Augusta Poniatowskiego. W literaturze przedmiotu brakuje syntezy poświęconej scenie operowej w Polsce. Książka ta obejmuje okres od pojawienia się w Rzeczypospolitej pierwszych dzieł operowych za panowania Wazów do początków polskiej sceny operowej za czasów Stanisława Augusta Poniatowskiego. Praca – napisana z punktu widzenia historyka idei i świadomości społecznej – stanowi pierwszą część szerszego autorskiego projektu poświęconego dziejom polskiej sceny operowej od jej początków po rok 1918. Skierowana jest do szerokiego grona odbiorców, zwłaszcza do historyków, kulturoznawców, teatrologów i muzykologów.

„Autor skonstruował wartościową poznawczo i rzetelnie udokumentowaną monografię obejmującą pierwsze sto sześćdziesiąt lat obecności opery w Polsce. Takich opracowań zdecydowanie brakuje na polskim rynku wydawniczym”.

Z recenzji dr. hab. Krzysztofa Kurka, prof. UAM