Olga Krzyżanowska, panna z dobrego domu, dziedziczka tradycji i zasad, jako dojrzała kobieta weszła do polityki. I odniosła sukces. Posłanka, wicemarszałek Sejmu, senator stała się jedną z twarzy rewolucji, za którą podziwiał Polskę świat. Żyjąca w otoczeniu nowoczesnych, odważnych i wolnych kobiet przez myśl nie przeszło, że mogłaby nie być równa mężczyznom – że trzeba w jakiś szczególny sposób chronić prawa kobiet. Teraz Olga Krzyżanowska stanęła za Magdą i Natalią, swoją córką i wnuczką.

„W 2015 roku córka Olgi, Magda Krzyżanowska-Mierzewska, zaczęła z matką rozmowy o jej wojennym dzieciństwie, o młodości w PRL-u, flirtach, miłości,
nartach, pracy, „Solidarności”, karierze parlamentarnej. O najlepszych i najgorszych chwilach życia. Chciały się zająć porządkowaniem rodzinnej pamięci, bujnej, dramatycznej, ale i pełnej anegdot. Bały się, że nie zdążą, bo Olga zaczęła chorować.
Magda zaprosiła do współpracy zaprzyjaźnioną dziennikarkę Aldonę Wiśniewską.
Wiedziały, że powstaje opowieść historyczna i obyczajowa, którą należy zachować.
Teraz mamy tę książkę przed sobą. Wiemy z niej już, że nie wolno kłamać.
Autorytet ojca Olgi, «Generała Wilka», nadał tej uwadze siłę przykazania, chociaż słowa «kłamstwo» brak w Dekalogu. Wyręcza je w pewnym stopniu «fałszywe świadectwo». Czego jeszcze się «nie robi»?” – fragment wstępu Małgorzaty Szejnert