Dziś wiem, że kilka lat samotności i biedy ukształtowało wrażliwość mojej matki, jej tajemne pogodzenie się ze światem, nawet z brakiem romantycznych uczuć i niepokorną seksualnością - tak po latach narrator wspomina swoją piękną matkę i najtrudniejszy rozdział w jej życiu. Rozdział stanowiący główną część tej historii, w której fantazja miesza się z rzeczywistością. Piękna Ruda samotnie wychowuje syna Davida. Jej mąż ukrywa się przed tajną policją reżimu Franco. Kobieta żyje na granicy nędzy, źle znosi ciążę, coraz częściej przyjmuje pomoc zakochanego w niej inspektora. David nienawidzi szpicla, którego intymna zażyłość z matką stanie się w końcu przyczyną tragedii. U Marsé fantazja miesza się z rzeczywistością, żywi rozmawiają z umarłymi, a fabułę aż do epilogu spowija atmosfera zagadkowości. Gdzie szukać porównań dla powieści Marsé? Podobnie jak Carlos Saura w kultowym obrazie Nakarmić kruki, Marsé genialnie wykreował świat dzieciństwa - pełen fantasmagorii, samotności, przemocy. Atmosfera miasta otrząsającego się z koszmaru wojny przypomina z kolei Weisera Dawidka Pawła Huelle, zaś narracja Blaszany bębenek Güntera Grassa.