Po odejściu Adriena Louise straciła chęć życia, jego smak. Nie ma już siły, by odczuwać szczęście, ból czy strach. Louise i Adrien kochali się pierwszą dziecięcą miłością od czasów dorastania aż do dnia, kiedy to Adrien poznał młodą kochankę ojca, Paulę, ideał kobiety o zabójczym wzroku, która złamie Louise serce, zabijając miłość Adriena do niej. Odtąd Louise żyje, nie żyjąc pełnią życia. Czeka, na nic nie czekając. Trwałoby to miesiącami albo latami, gdyby nowa miłość nie pozwoliła jej na nowo nauczyć się gestów i odnaleźć radości życia. Lakonicznym, a zarazem czułym i niekiedy bardzo zabawnym językiem autorka, nie oszczędzając siebie ani nikogo, opowiada o wędrówce do piekieł i powrocie do świata żywych.