W "Nagości i mundurze" Jan Borowicz ukazuje kino nazistowskie jako wielką machinę wyobrażeń społecznych, która w ciągu zaledwie 12 lat swego istnienia wyprodukowała ponad 1100 filmów. Centralną figurę fantazji filmu nazistowskiego stanowi ciało - z jednej strony zdyscyplinowane i zamknięte w mundurze niemieckiego żołnierza, z drugiej monstrualne ciało obce - żydowskie, chore, kobiece. Analiza filmów Trzeciej Rzeszy może być zatem świetnym kluczem do uchwycenia specyfiki nazistowskiej wizji świata i żywiącego się nią projektu politycznego.