Nienasycenie jest uznawane przez wielu krytyków za najwybitniejszą powieść S. I. Witkiewicza. Przede wszystkim ze względu na efektowne i nowatorskie pomieszanie stylów, tonacji i konwencji. Ale nie tylko: również ze względu na wagę i znaczenie skomplikowanej materii tematyczno-problemowej. Jest to bowiem powieść o dokonującym się na wielu płaszczyznach egzystencjalnym wtajemniczeniu głównego jej bohatera. Erotyka, sztuka, psychologia, filozofia, polityka ? oto dziedziny, które pomagają Genezypowi Kapenowi zdefiniować własne jestestwo oraz zdobyć niezbędne doświadczenie życiowe. Wszystkie jednak mają wspólny mianownik: dobitnie uświadamiają młodemu adeptowi ?potworność metafizyczną istnienia?. Tego rodzaju odczuciom sprzyja dodatkowo fakt, że akcja powieści rozgrywa się w ?okresie największej rewolucji świata?. Nieprzypadkowo utwór wieńczy fantastyczno-katastroficzna wizja chińskiego najazdu na Europę ? niepowstrzymanego ?żółtego potopu?, który w konsekwencji doprowadzi nie tylko do ?końca rasy białej?, ale i ? co ważniejsze ? do ?absolutnego ujednolicenia ludzkości?. Witkiewicz po raz kolejny zatem kreśli tragigroteskowy obraz unicestwienia jednostki (?Istnienia Poszczególnego?) oraz upadku całej kultury.