Triumfy makdonaldyzacji zbiegają się w czasie z całkowitym załamaniem się wielkich ideologii, które oferowały masom obietnicę lepszego, szczęśliwszego życia. Autor nie waha się przed kasandrycznymi proroctwami, ale sądzi, że należy się tej historycznej konieczności makdonaldyzacji sprzeciwić. Ma nadzieję, wbrew własnym pesymistycznym przewidywaniom, że makdonaldyzacja nie zamknie całego globu i wszystkich jego mieszkańców w żelaznej klatce jedynie racjonalnej organizacji społecznej.