Nasza antologia jest w pewnym sensie naturalną kontynuacją słynnego przedsięwzięcia pod nazwą Parnas Bis. Skoro Słownik literatury urodzonej po roku 1960 prezentował biogramy młodej, aczkolwiek dramatycznie starzejącej się literatury polskiej, przyszła kolej na prezentację znaczącej przynajmniej części jej dorobku.

Jak się okazało, więcej osób w Polsce pisze wiersze niż prozę. Jest to zrozumiałe, poezja w naszym kraju zawsze (chyba?) odgrywała większą rolę, chętniej była czytana, miała większe znaczenie niż proza. Nie jest przecież tak, że w Polsce traktowano literaturę (ale poezję przede wszystkim) jako jedną z bardziej wyrafinowanych form spędzania wolnego czasu. Zaskakującym jest fakt, iż nie obserwujemy odwrotu od literatury, a więc także odwrotu od poezji. A wszystko wbrew temu, co sądzono jeszcze kilka lat temu, kiedy - w czasach historycznego przełomu - prorokowano upadek kultury. Na potwierdzenie tej tezy przytoczyć możemy wynik nieoficjalnych i nie potwierdzonych do końca badań antropologicznych, według których tworzy w naszym kraju około 600 tysięcy poetów. Jesteśmy przekonam, że jest to jednak liczba mocno zaniżona.

Jesteśmy świadomi, że antologia niniejsza pokazuje niepełny, ale - jesteśmy o tym przekonani - reprezentatywny obraz polskiej liryki urodzonej po 1960 roku. Nasza antologia zawiera więc utwory ponad stu poetów, zarówno tych bardziej, jak i mniej znanych. Kryteria doboru, jakimi kierowaliśmy się przy ustalaniu treści książki odzwierciedlają przyjęte jak dotąd hierarchie. Dlatego poeci, o których najchętniej wspominają krytycy literaccy, których wiersze najczęściej goszczą na łamach czasopism kulturalnych, którzy cieszą się - względną lub całkiem znaczącą - popularnością wśród publiczności otrzymali najwięcej miejsca dla prezentacji swoich tekstów. Pragniemy podkreślić, że nie jest naszą ambicją ustawianie nowych hierarchii, podsycanie dyskusji lub prorokowanie przewartościowań. Nasza antologia została po prostu pomyślana jako zapis dorobku poetów urodzonych po 1960 roku.