Ten wybór różni się od dotychczasowych prezentacji eseistyki Woolf: pisarka nie występuje tu jedynie jako czytelniczka, recenzentka, komentatorka i teoretyczka literatury modernistycznej, lecz przede wszystkim jest uwikłana w świat: podróżuje, angażuje się w dyskusje nad ważnymi kwestiami społecznymi, domaga się prawa do zintensyfikowanego istnienia dla kobiet, dzieci i zwierząt, chadza do kina, na wystawy i na wiece protestacyjne. Stając w obronie tej wszechogarniającej przemożnej siły i pobudzającej energii, jaką jest życie, z fascynującą precyzją i przenikliwością rekonstruuje momenty zdumienia istnieniem i śmiercią, budując przy tym zdania należące do najpiękniejszych, jakie zna literatura.

Teksty Woolf są olśniewające, precyzyjne, pełne genialnych spostrzeżeń dotyczących zarówno żywego życia, jak i jego literackiej odmiany, czasem lekkie i dowcipne, czasem bezwzględne i złośliwe, a czasem bolesne i mroczne  zawsze jednak jest to literatura najwyższej próby, czy jak powiedziałaby może sama autorka najwyższych lotów.