Niekonwencjonalne formy prowadzenia wojen i walki zbrojnej znane były już w starożytności. Dwudziesty wiek to liczne działania nieregularne w formie partyzantki prowadzonej w II wojnie światowej przeciwko okupacyjnym wojskom niemieckim, a po zakończeniu tej wojny jako jedna z podstawowych form walki narodów kolonialnych i znajdujących się pod obcym panowaniem, pozwalająca im wybić się na niepodległość.
Polskie działania specjalne okresu międzywojennego, traktowane współcześnie jako mieszczące się w teorii ?wojny hybrydowej?, są szczególnie interesujące nawet w skali Europy i obejmowały nie tylko rozważania teoretyczne, przygotowywanie struktur organizacyjnych czy szkolenie, ale też sprawdzane były praktycznie w toku prowadzonych dużych operacji.
W publikacji między innymi:
?Polskie działania specjalne podczas wojny polsko-rosyjskiej 1919-1920 roku
?Działalność Ekspozytury nr 2
?Specyfika działań przeciwko Litwie
?Planowanie działań specjalnych na obszarze Wolnego Miasta Gdańska
?Przygotowania do akcji specjalnych na wypadek wojny z Niemcami
?Akcja ?Łom? ? działania specjalne na Zaolziu i Rusi Zakarpackiej
?Miejsce Związku Strzeleckiego w działaniach dywersyjnych na wypadek wojny