Kategorie: Historia Polski 1990 , Pamiętniki. Wspomnienia. Dzienniki , Historia literatury polskiej , Pisarze i poeci

Isbn: 9788308052822, 978-8-3080-5282-2, 978-8-3080-5282-2, 978-8-3080-5282-2, 978-8-3080-5282-2, 978-8-3080-5282-2, 978-8-3080-5282-2, 978-8-3080-5282-2, 978-8-3080-5282-2, 978-8-3080-5282-2, 978-8-3080-5282-2

Ean: 9788308052822, 9788308052822, 9788308052822, 9788308052822, 9788308052822, 9788308052822, 9788308052822, 9788308052822, 9788308052822, 9788308052822, 9788308052822

Liczba stron: 360, 360, 360, 360, 360, 360, 360, 360, 360, 360, 360

Format: 12.3x19.7cm

Kiedy w czerwcu 2012 roku Jerzy Pilch zasiada do pisania drugiego tomu dziennika, Polska wylega na stadiony i w nieznośnym upale przeżywa rytualne porażki drużyny narodowej. Podobny spektakl byłby doskonałym pretekstem dla wytrawnego filozofa polskiej piłki nożnej, którym Jerzy Pilch niewątpliwie jest. Tymczasem pisarz przybiera bardziej osobisty ton: odwraca się plecami do telebimów na sąsiednim placu Defilad i w mieszkaniu na Hożej konfrontuje się ze wzmożeniem rzeczy ostatecznych. Coraz intensywniej i namiętniej przebywa ze sobą, sam na sam. Rzadsze stają się wizyty na mitycznym Śląsku. Otwarcie pisze o duchu i walce z własnym ciałem. O lęku przed nieobudzeniem się i koszmarem zapomnienia ojczystego języka. O uroczysku, z którego pochodzi, i o życiu wiecznym. Bablu, Dostojewskim, Nietzschem i o żalu nad ostatnim papierosem bo to ten naprawdę ostatni. Wybuchowa mieszanka ironii i żartu, połączona z przeczuciem nieuniknionej, ale i na swój sposób wyzwalającej utraty kontroli nad własnym ciałem czynią Dziennik frapującą i nieprzewidywalną lekturą. Bo co tak naprawdę zostało? Bóg i piłka nożna. Ponad wszystko, Dziennik to prawdziwa rozkosz obcowania z Pilchowską frazą w sensie ścisłym. Jerzy Pilch znowu w WL. To chyba najbardziej bombowy prezent od autora i wydawcy z okazji naszych sześćdziesiątych urodzin. Jerzy Pilch jeden z najbardziej poczytnych autorów we współczesnej literaturze polskiej. Felietonista Tygodnika Powszechnego, Polityki, Dziennika, Przekroju. W 1988 roku zadebiutował powieścią Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej, nagrodzoną Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1989). Powieść Spis cudzołożnic. Proza podróżna w 1994 roku doczekała się ekranizacji autorem scenariuszu i odtwórcą głównej roli jest Jerzy Stuhr. Cztery jego powieści znalazły się w finalne nagrody Nike Monolog z lisiej jamy (1996), Tezy o głupocie, piciu, umieraniu (1997), Bezpowrotnie utracona leworęczność (1998), Pod Mocnym Aniołem. Ostatnia z nich, w 2001 r. została laureatką nagrody. Nominację otrzymał również Dziennik do Nagrody Literackiej Nike za 2013 rok. Pisarz urodził się w 1952 roku w , Kiedy w czerwcu 2012 roku Jerzy Pilch zasiada do pisania drugiego tomu dziennika, Polska wylega na stadiony i w nieznośnym upale przeżywa rytualne porażki drużyny narodowej. Podobny spektakl byłby doskonałym pretekstem dla wytrawnego filozofa polskiej piłki nożnej, którym Jerzy Pilch niewątpliwie jest. Tymczasem pisarz przybiera bardziej osobisty ton: odwraca się plecami do telebimów na sąsiednim placu Defilad i w mieszkaniu na Hożej konfrontuje się ze wzmożeniem rzeczy ostatecznych. Coraz intensywniej i namiętniej przebywa ze sobą, sam na sam. Rzadsze stają się wizyty na mitycznym Śląsku. Otwarcie pisze o duchu i walce z własnym ciałem. O lęku przed nieobudzeniem się i koszmarem zapomnienia ojczystego języka. O uroczysku, z którego pochodzi, i o życiu wiecznym. Bablu, Dostojewskim, Nietzschem i o żalu nad ostatnim papierosem bo to ten naprawdę ostatni. Wybuchowa mieszanka ironii i żartu, połączona z przeczuciem nieuniknionej, ale i na swój sposób wyzwalającej utraty kontroli nad własnym ciałem czynią Dziennik frapującą i nieprzewidywalną lekturą. Bo co tak naprawdę zostało? Bóg i piłka nożna. Ponad wszystko, Dziennik to prawdziwa rozkosz obcowania z Pilchowską frazą w sensie ścisłym. Jerzy Pilch znowu w WL. To chyba najbardziej bombowy prezent od autora i wydawcy z okazji naszych sześćdziesiątych urodzin. Jerzy Pilch jeden z najbardziej poczytnych autorów we współczesnej literaturze polskiej. Felietonista Tygodnika Powszechnego, Polityki, Dziennika, Przekroju. W 1988 roku zadebiutował powieścią Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej, nagrodzoną Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1989). Powieść Spis cudzołożnic. Proza podróżna w 1994 roku doczekała się ekranizacji autorem scenariuszu i odtwórcą głównej roli jest Jerzy Stuhr. Cztery jego powieści znalazły się w finalne nagrody Nike Monolog z lisiej jamy (1996), Tezy o głupocie, piciu, umieraniu (1997), Bezpowrotnie utracona leworęczność (1998), Pod Mocnym Aniołem. Ostatnia z nich, w 2001 r. została laureatką nagrody. Nominację otrzymał również Dziennik do Nagrody Literackiej Nike za 2013 rok. Pisarz urodził się w 1952 roku w , Kiedy w czerwcu 2012 roku Jerzy Pilch zasiada do pisania drugiego tomu dziennika, Polska wylega na stadiony i w nieznośnym upale przeżywa rytualne porażki drużyny narodowej. Podobny spektakl byłby doskonałym pretekstem dla wytrawnego filozofa polskiej piłki nożnej, którym Jerzy Pilch niewątpliwie jest. Tymczasem pisarz przybiera bardziej osobisty ton: odwraca się plecami do telebimów na sąsiednim placu Defilad i w mieszkaniu na Hożej konfrontuje się ze wzmożeniem rzeczy ostatecznych. Coraz intensywniej i namiętniej przebywa ze sobą, sam na sam. Rzadsze stają się wizyty na mitycznym Śląsku. Otwarcie pisze o duchu i walce z własnym ciałem. O lęku przed nieobudzeniem się i koszmarem zapomnienia ojczystego języka. O uroczysku, z którego pochodzi, i o życiu wiecznym. Bablu, Dostojewskim, Nietzschem i o żalu nad ostatnim papierosem bo to ten naprawdę ostatni. Wybuchowa mieszanka ironii i żartu, połączona z przeczuciem nieuniknionej, ale i na swój sposób wyzwalającej utraty kontroli nad własnym ciałem czynią Dziennik frapującą i nieprzewidywalną lekturą. Bo co tak naprawdę zostało? Bóg i piłka nożna. Ponad wszystko, Dziennik to prawdziwa rozkosz obcowania z Pilchowską frazą w sensie ścisłym. Jerzy Pilch znowu w WL. To chyba najbardziej bombowy prezent od autora i wydawcy z okazji naszych sześćdziesiątych urodzin. Jerzy Pilch jeden z najbardziej poczytnych autorów we współczesnej literaturze polskiej. Felietonista Tygodnika Powszechnego, Polityki, Dziennika, Przekroju. W 1988 roku zadebiutował powieścią Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej, nagrodzoną Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1989). Powieść Spis cudzołożnic. Proza podróżna w 1994 roku doczekała się ekranizacji autorem scenariuszu i odtwórcą głównej roli jest Jerzy Stuhr. Cztery jego powieści znalazły się w finalne nagrody Nike Monolog z lisiej jamy (1996), Tezy o głupocie, piciu, umieraniu (1997), Bezpowrotnie utracona leworęczność (1998), Pod Mocnym Aniołem. Ostatnia z nich, w 2001 r. została laureatką nagrody. Nominację otrzymał również Dziennik do Nagrody Literackiej Nike za 2013 rok. Pisarz urodził się w 1952 roku w , Kiedy w czerwcu 2012 roku Jerzy Pilch zasiada do pisania drugiego tomu dziennika, Polska wylega na stadiony i w nieznośnym upale przeżywa rytualne porażki drużyny narodowej. Podobny spektakl byłby doskonałym pretekstem dla wytrawnego filozofa polskiej piłki nożnej, którym Jerzy Pilch niewątpliwie jest. Tymczasem pisarz przybiera bardziej osobisty ton: odwraca się plecami do telebimów na sąsiednim placu Defilad i w mieszkaniu na Hożej konfrontuje się ze wzmożeniem rzeczy ostatecznych. Coraz intensywniej i namiętniej przebywa ze sobą, sam na sam. Rzadsze stają się wizyty na mitycznym Śląsku. Otwarcie pisze o duchu i walce z własnym ciałem. O lęku przed nieobudzeniem się i koszmarem zapomnienia ojczystego języka. O uroczysku, z którego pochodzi, i o życiu wiecznym. Bablu, Dostojewskim, Nietzschem i o żalu nad ostatnim papierosem bo to ten naprawdę ostatni. Wybuchowa mieszanka ironii i żartu, połączona z przeczuciem nieuniknionej, ale i na swój sposób wyzwalającej utraty kontroli nad własnym ciałem czynią Dziennik frapującą i nieprzewidywalną lekturą. Bo co tak naprawdę zostało? Bóg i piłka nożna. Ponad wszystko, Dziennik to prawdziwa rozkosz obcowania z Pilchowską frazą w sensie ścisłym. Jerzy Pilch znowu w WL. To chyba najbardziej bombowy prezent od autora i wydawcy z okazji naszych sześćdziesiątych urodzin. Jerzy Pilch jeden z najbardziej poczytnych autorów we współczesnej literaturze polskiej. Felietonista Tygodnika Powszechnego, Polityki, Dziennika, Przekroju. W 1988 roku zadebiutował powieścią Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej, nagrodzoną Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1989). Powieść Spis cudzołożnic. Proza podróżna w 1994 roku doczekała się ekranizacji autorem scenariuszu i odtwórcą głównej roli jest Jerzy Stuhr. Cztery jego powieści znalazły się w finalne nagrody Nike Monolog z lisiej jamy (1996), Tezy o głupocie, piciu, umieraniu (1997), Bezpowrotnie utracona leworęczność (1998), Pod Mocnym Aniołem. Ostatnia z nich, w 2001 r. została laureatką nagrody. Nominację otrzymał również Dziennik do Nagrody Literackiej Nike za 2013 rok. Pisarz urodził się w 1952 roku w , Kiedy w czerwcu 2012 roku Jerzy Pilch zasiada do pisania drugiego tomu dziennika, Polska wylega na stadiony i w nieznośnym upale przeżywa rytualne porażki drużyny narodowej. Podobny spektakl byłby doskonałym pretekstem dla wytrawnego filozofa polskiej piłki nożnej, którym Jerzy Pilch niewątpliwie jest. Tymczasem pisarz przybiera bardziej osobisty ton: odwraca się plecami do telebimów na sąsiednim placu Defilad i w mieszkaniu na Hożej konfrontuje się ze wzmożeniem rzeczy ostatecznych. Coraz intensywniej i namiętniej przebywa ze sobą, sam na sam. Rzadsze stają się wizyty na mitycznym Śląsku. Otwarcie pisze o duchu i walce z własnym ciałem. O lęku przed nieobudzeniem się i koszmarem zapomnienia ojczystego języka. O uroczysku, z którego pochodzi, i o życiu wiecznym. Bablu, Dostojewskim, Nietzschem i o żalu nad ostatnim papierosem bo to ten naprawdę ostatni. Wybuchowa mieszanka ironii i żartu, połączona z przeczuciem nieuniknionej, ale i na swój sposób wyzwalającej utraty kontroli nad własnym ciałem czynią Dziennik frapującą i nieprzewidywalną lekturą. Bo co tak naprawdę zostało? Bóg i piłka nożna. Ponad wszystko, Dziennik to prawdziwa rozkosz obcowania z Pilchowską frazą w sensie ścisłym. Jerzy Pilch znowu w WL. To chyba najbardziej bombowy prezent od autora i wydawcy z okazji naszych sześćdziesiątych urodzin. Jerzy Pilch jeden z najbardziej poczytnych autorów we współczesnej literaturze polskiej. Felietonista Tygodnika Powszechnego, Polityki, Dziennika, Przekroju. W 1988 roku zadebiutował powieścią Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej, nagrodzoną Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1989). Powieść Spis cudzołożnic. Proza podróżna w 1994 roku doczekała się ekranizacji autorem scenariuszu i odtwórcą głównej roli jest Jerzy Stuhr. Cztery jego powieści znalazły się w finalne nagrody Nike Monolog z lisiej jamy (1996), Tezy o głupocie, piciu, umieraniu (1997), Bezpowrotnie utracona leworęczność (1998), Pod Mocnym Aniołem. Ostatnia z nich, w 2001 r. została laureatką nagrody. Nominację otrzymał również Dziennik do Nagrody Literackiej Nike za 2013 rok. Pisarz urodził się w 1952 roku w , Kiedy w czerwcu 2012 roku Jerzy Pilch zasiada do pisania drugiego tomu dziennika, Polska wylega na stadiony i w nieznośnym upale przeżywa rytualne porażki drużyny narodowej. Podobny spektakl byłby doskonałym pretekstem dla wytrawnego filozofa polskiej piłki nożnej, którym Jerzy Pilch niewątpliwie jest. Tymczasem pisarz przybiera bardziej osobisty ton: odwraca się plecami do telebimów na sąsiednim placu Defilad i w mieszkaniu na Hożej konfrontuje się ze wzmożeniem rzeczy ostatecznych. Coraz intensywniej i namiętniej przebywa ze sobą, sam na sam. Rzadsze stają się wizyty na mitycznym Śląsku. Otwarcie pisze o duchu i walce z własnym ciałem. O lęku przed nieobudzeniem się i koszmarem zapomnienia ojczystego języka. O uroczysku, z którego pochodzi, i o życiu wiecznym. Bablu, Dostojewskim, Nietzschem i o żalu nad ostatnim papierosem bo to ten naprawdę ostatni. Wybuchowa mieszanka ironii i żartu, połączona z przeczuciem nieuniknionej, ale i na swój sposób wyzwalającej utraty kontroli nad własnym ciałem czynią Dziennik frapującą i nieprzewidywalną lekturą. Bo co tak naprawdę zostało? Bóg i piłka nożna. Ponad wszystko, Dziennik to prawdziwa rozkosz obcowania z Pilchowską frazą w sensie ścisłym. Jerzy Pilch znowu w WL. To chyba najbardziej bombowy prezent od autora i wydawcy z okazji naszych sześćdziesiątych urodzin. Jerzy Pilch jeden z najbardziej poczytnych autorów we współczesnej literaturze polskiej. Felietonista Tygodnika Powszechnego, Polityki, Dziennika, Przekroju. W 1988 roku zadebiutował powieścią Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej, nagrodzoną Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1989). Powieść Spis cudzołożnic. Proza podróżna w 1994 roku doczekała się ekranizacji autorem scenariuszu i odtwórcą głównej roli jest Jerzy Stuhr. Cztery jego powieści znalazły się w finalne nagrody Nike Monolog z lisiej jamy (1996), Tezy o głupocie, piciu, umieraniu (1997), Bezpowrotnie utracona leworęczność (1998), Pod Mocnym Aniołem. Ostatnia z nich, w 2001 r. została laureatką nagrody. Nominację otrzymał również Dziennik do Nagrody Literackiej Nike za 2013 rok. Pisarz urodził się w 1952 roku w , Kiedy w czerwcu 2012 roku Jerzy Pilch zasiada do pisania drugiego tomu dziennika, Polska wylega na stadiony i w nieznośnym upale przeżywa rytualne porażki drużyny narodowej. Podobny spektakl byłby doskonałym pretekstem dla wytrawnego filozofa polskiej piłki nożnej, którym Jerzy Pilch niewątpliwie jest. Tymczasem pisarz przybiera bardziej osobisty ton: odwraca się plecami do telebimów na sąsiednim placu Defilad i w mieszkaniu na Hożej konfrontuje się ze wzmożeniem rzeczy ostatecznych. Coraz intensywniej i namiętniej przebywa ze sobą, sam na sam. Rzadsze stają się wizyty na mitycznym Śląsku. Otwarcie pisze o duchu i walce z własnym ciałem. O lęku przed nieobudzeniem się i koszmarem zapomnienia ojczystego języka. O uroczysku, z którego pochodzi, i o życiu wiecznym. Bablu, Dostojewskim, Nietzschem i o żalu nad ostatnim papierosem bo to ten naprawdę ostatni. Wybuchowa mieszanka ironii i żartu, połączona z przeczuciem nieuniknionej, ale i na swój sposób wyzwalającej utraty kontroli nad własnym ciałem czynią Dziennik frapującą i nieprzewidywalną lekturą. Bo co tak naprawdę zostało? Bóg i piłka nożna. Ponad wszystko, Dziennik to prawdziwa rozkosz obcowania z Pilchowską frazą w sensie ścisłym. Jerzy Pilch znowu w WL. To chyba najbardziej bombowy prezent od autora i wydawcy z okazji naszych sześćdziesiątych urodzin. Jerzy Pilch jeden z najbardziej poczytnych autorów we współczesnej literaturze polskiej. Felietonista Tygodnika Powszechnego, Polityki, Dziennika, Przekroju. W 1988 roku zadebiutował powieścią Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej, nagrodzoną Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1989). Powieść Spis cudzołożnic. Proza podróżna w 1994 roku doczekała się ekranizacji autorem scenariuszu i odtwórcą głównej roli jest Jerzy Stuhr. Cztery jego powieści znalazły się w finalne nagrody Nike Monolog z lisiej jamy (1996), Tezy o głupocie, piciu, umieraniu (1997), Bezpowrotnie utracona leworęczność (1998), Pod Mocnym Aniołem. Ostatnia z nich, w 2001 r. została laureatką nagrody. Nominację otrzymał również Dziennik do Nagrody Literackiej Nike za 2013 rok. Pisarz urodził się w 1952 roku w , Kiedy w czerwcu 2012 roku Jerzy Pilch zasiada do pisania drugiego tomu dziennika, Polska wylega na stadiony i w nieznośnym upale przeżywa rytualne porażki drużyny narodowej. Podobny spektakl byłby doskonałym pretekstem dla wytrawnego filozofa polskiej piłki nożnej, którym Jerzy Pilch niewątpliwie jest. Tymczasem pisarz przybiera bardziej osobisty ton: odwraca się plecami do telebimów na sąsiednim placu Defilad i w mieszkaniu na Hożej konfrontuje się ze wzmożeniem rzeczy ostatecznych. Coraz intensywniej i namiętniej przebywa ze sobą, sam na sam. Rzadsze stają się wizyty na mitycznym Śląsku. Otwarcie pisze o duchu i walce z własnym ciałem. O lęku przed nieobudzeniem się i koszmarem zapomnienia ojczystego języka. O uroczysku, z którego pochodzi, i o życiu wiecznym. Bablu, Dostojewskim, Nietzschem i o żalu nad ostatnim papierosem bo to ten naprawdę ostatni. Wybuchowa mieszanka ironii i żartu, połączona z przeczuciem nieuniknionej, ale i na swój sposób wyzwalającej utraty kontroli nad własnym ciałem czynią Dziennik frapującą i nieprzewidywalną lekturą. Bo co tak naprawdę zostało? Bóg i piłka nożna. Ponad wszystko, Dziennik to prawdziwa rozkosz obcowania z Pilchowską frazą w sensie ścisłym. Jerzy Pilch znowu w WL. To chyba najbardziej bombowy prezent od autora i wydawcy z okazji naszych sześćdziesiątych urodzin. Jerzy Pilch jeden z najbardziej poczytnych autorów we współczesnej literaturze polskiej. Felietonista Tygodnika Powszechnego, Polityki, Dziennika, Przekroju. W 1988 roku zadebiutował powieścią Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej, nagrodzoną Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1989). Powieść Spis cudzołożnic. Proza podróżna w 1994 roku doczekała się ekranizacji autorem scenariuszu i odtwórcą głównej roli jest Jerzy Stuhr. Cztery jego powieści znalazły się w finalne nagrody Nike Monolog z lisiej jamy (1996), Tezy o głupocie, piciu, umieraniu (1997), Bezpowrotnie utracona leworęczność (1998), Pod Mocnym Aniołem. Ostatnia z nich, w 2001 r. została laureatką nagrody. Nominację otrzymał również Dziennik do Nagrody Literackiej Nike za 2013 rok. Pisarz urodził się w 1952 roku w , Kiedy w czerwcu 2012 roku Jerzy Pilch zasiada do pisania drugiego tomu dziennika, Polska wylega na stadiony i w nieznośnym upale przeżywa rytualne porażki drużyny narodowej. Podobny spektakl byłby doskonałym pretekstem dla wytrawnego filozofa polskiej piłki nożnej, którym Jerzy Pilch niewątpliwie jest. Tymczasem pisarz przybiera bardziej osobisty ton: odwraca się plecami do telebimów na sąsiednim placu Defilad i w mieszkaniu na Hożej konfrontuje się ze wzmożeniem rzeczy ostatecznych. Coraz intensywniej i namiętniej przebywa ze sobą, sam na sam. Rzadsze stają się wizyty na mitycznym Śląsku. Otwarcie pisze o duchu i walce z własnym ciałem. O lęku przed nieobudzeniem się i koszmarem zapomnienia ojczystego języka. O uroczysku, z którego pochodzi, i o życiu wiecznym. Bablu, Dostojewskim, Nietzschem i o żalu nad ostatnim papierosem bo to ten naprawdę ostatni. Wybuchowa mieszanka ironii i żartu, połączona z przeczuciem nieuniknionej, ale i na swój sposób wyzwalającej utraty kontroli nad własnym ciałem czynią Dziennik frapującą i nieprzewidywalną lekturą. Bo co tak naprawdę zostało? Bóg i piłka nożna. Ponad wszystko, Dziennik to prawdziwa rozkosz obcowania z Pilchowską frazą w sensie ścisłym. Jerzy Pilch znowu w WL. To chyba najbardziej bombowy prezent od autora i wydawcy z okazji naszych sześćdziesiątych urodzin. Jerzy Pilch jeden z najbardziej poczytnych autorów we współczesnej literaturze polskiej. Felietonista Tygodnika Powszechnego, Polityki, Dziennika, Przekroju. W 1988 roku zadebiutował powieścią Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej, nagrodzoną Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1989). Powieść Spis cudzołożnic. Proza podróżna w 1994 roku doczekała się ekranizacji autorem scenariuszu i odtwórcą głównej roli jest Jerzy Stuhr. Cztery jego powieści znalazły się w finalne nagrody Nike Monolog z lisiej jamy (1996), Tezy o głupocie, piciu, umieraniu (1997), Bezpowrotnie utracona leworęczność (1998), Pod Mocnym Aniołem. Ostatnia z nich, w 2001 r. została laureatką nagrody. Nominację otrzymał również Dziennik do Nagrody Literackiej Nike za 2013 rok. Pisarz urodził się w 1952 roku w , Kiedy w czerwcu 2012 roku Jerzy Pilch zasiada do pisania drugiego tomu dziennika, Polska wylega na stadiony i w nieznośnym upale przeżywa rytualne porażki drużyny narodowej. Podobny spektakl byłby doskonałym pretekstem dla wytrawnego filozofa polskiej piłki nożnej, którym Jerzy Pilch niewątpliwie jest. Tymczasem pisarz przybiera bardziej osobisty ton: odwraca się plecami do telebimów na sąsiednim placu Defilad i w mieszkaniu na Hożej konfrontuje się ze wzmożeniem rzeczy ostatecznych. Coraz intensywniej i namiętniej przebywa ze sobą, sam na sam. Rzadsze stają się wizyty na mitycznym Śląsku. Otwarcie pisze o duchu i walce z własnym ciałem. O lęku przed nieobudzeniem się i koszmarem zapomnienia ojczystego języka. O uroczysku, z którego pochodzi, i o życiu wiecznym. Bablu, Dostojewskim, Nietzschem i o żalu nad ostatnim papierosem bo to ten naprawdę ostatni. Wybuchowa mieszanka ironii i żartu, połączona z przeczuciem nieuniknionej, ale i na swój sposób wyzwalającej utraty kontroli nad własnym ciałem czynią Dziennik frapującą i nieprzewidywalną lekturą. Bo co tak naprawdę zostało? Bóg i piłka nożna. Ponad wszystko, Dziennik to prawdziwa rozkosz obcowania z Pilchowską frazą w sensie ścisłym. Jerzy Pilch znowu w WL. To chyba najbardziej bombowy prezent od autora i wydawcy z okazji naszych sześćdziesiątych urodzin. Jerzy Pilch jeden z najbardziej poczytnych autorów we współczesnej literaturze polskiej. Felietonista Tygodnika Powszechnego, Polityki, Dziennika, Przekroju. W 1988 roku zadebiutował powieścią Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej, nagrodzoną Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1989). Powieść Spis cudzołożnic. Proza podróżna w 1994 roku doczekała się ekranizacji autorem scenariuszu i odtwórcą głównej roli jest Jerzy Stuhr. Cztery jego powieści znalazły się w finalne nagrody Nike Monolog z lisiej jamy (1996), Tezy o głupocie, piciu, umieraniu (1997), Bezpowrotnie utracona leworęczność (1998), Pod Mocnym Aniołem. Ostatnia z nich, w 2001 r. została laureatką nagrody. Nominację otrzymał również Dziennik do Nagrody Literackiej Nike za 2013 rok. Pisarz urodził się w 1952 roku w , Kiedy w czerwcu 2012 roku Jerzy Pilch zasiada do pisania drugiego tomu dziennika, Polska wylega na stadiony i w nieznośnym upale przeżywa rytualne porażki drużyny narodowej. Podobny spektakl byłby doskonałym pretekstem dla wytrawnego filozofa polskiej piłki nożnej, którym Jerzy Pilch niewątpliwie jest. Tymczasem pisarz przybiera bardziej osobisty ton: odwraca się plecami do telebimów na sąsiednim placu Defilad i w mieszkaniu na Hożej konfrontuje się ze wzmożeniem rzeczy ostatecznych. Coraz intensywniej i namiętniej przebywa ze sobą, sam na sam. Rzadsze stają się wizyty na mitycznym Śląsku. Otwarcie pisze o duchu i walce z własnym ciałem. O lęku przed nieobudzeniem się i koszmarem zapomnienia ojczystego języka. O uroczysku, z którego pochodzi, i o życiu wiecznym. Bablu, Dostojewskim, Nietzschem i o żalu nad ostatnim papierosem bo to ten naprawdę ostatni. Wybuchowa mieszanka ironii i żartu, połączona z przeczuciem nieuniknionej, ale i na swój sposób wyzwalającej utraty kontroli nad własnym ciałem czynią Dziennik frapującą i nieprzewidywalną lekturą. Bo co tak naprawdę zostało? Bóg i piłka nożna. Ponad wszystko, Dziennik to prawdziwa rozkosz obcowania z Pilchowską frazą w sensie ścisłym. Jerzy Pilch znowu w WL. To chyba najbardziej bombowy prezent od autora i wydawcy z okazji naszych sześćdziesiątych urodzin. Jerzy Pilch jeden z najbardziej poczytnych autorów we współczesnej literaturze polskiej. Felietonista Tygodnika Powszechnego, Polityki, Dziennika, Przekroju. W 1988 roku zadebiutował powieścią Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej, nagrodzoną Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1989). Powieść Spis cudzołożnic. Proza podróżna w 1994 roku doczekała się ekranizacji autorem scenariuszu i odtwórcą głównej roli jest Jerzy Stuhr. Cztery jego powieści znalazły się w finalne nagrody Nike Monolog z lisiej jamy (1996), Tezy o głupocie, piciu, umieraniu (1997), Bezpowrotnie utracona leworęczność (1998), Pod Mocnym Aniołem. Ostatnia z nich, w 2001 r. została laureatką nagrody. Nominację otrzymał również Dziennik do Nagrody Literackiej Nike za 2013 rok. Pisarz urodził się w 1952 roku w

Oprawa: twarda, mi�kka, mi�kka, mi�kka, mi�kka, mi�kka, mi�kka, mi�kka, mi�kka, mi�kka, mi�kka

Rok wydania: 2013

Wydawca: Literackie, ebookpoint