Ciemno, prawie noc - ta zbitka słów prześladowała mnie, nie dawała o sobie zapomnieć. Gdy narodziły się z niej zalążki opowieści, przeraził mnie ich mrok. Jest taka scena we Władcy Pierścieni, gdy zrozpaczony, pozbawiony sił Frodo kryje się przed Nazgólem w ruinach miasta. Stracił wiarę w sens swojej wędrówki. Po co to wszystko? Wierny towarzysz Sam odpowiada mu z właściwą sobie prostotą, że na tym świecie istnieje dobro i warto o nie walczyć. O tym jest ta książka.

Bator wszystko opisuje językiem, w którym prostota stylu sąsiaduje z poezją, legenda przeplata się z surową współczesnością. Ciekawa, oryginalna książka.