Trzecia, znakomicie przyjęta przez krytykę powieść Davida Mitchella, podejmuje uniwersalną i ogólnoludzką kwestię poczucia tożsamości. Jej zasadniczym tematem jest postępowanie człowieka znajdującego się w opresji, jego zmagania z wyobcowaniem, ograniczeniem i terrorem. Motyw ten jest wspólnym tłem dla sześciu opowiadań, tworzących pozornie oddzielne całości. Każda opowieść rozgrywa się w innym czasie i miejscu, a choć bohaterów dzielą niekiedy wieki, wszyscy słyszą nawzajem swoje echa. Nadając książce cechy klasycznej powieści przygodowej, Mitchell potwierdza swoje upodobanie do zagadek, enigmatów oraz gier literackich w stylu Nabokowa, a także do filozoficzno-naukowych spekulacji godnych Umberto Eco, Haruki Murakamiego i Philipa K. Dicka. Powieść narzuca nam, czytelnikom, zawrotną sekwencję sytuacji, postaci i konfliktów. [...] Mamy wrażenie, że jest ona dogłębną aż do bólu, lecz na wskroś prawdziwą glosą do rozmaitych pisarzy i stylów. "The New York Times" Brawurowo odważne, olśniewające [...]. Czytelnicy uwielbiający powieści-zagadki będą się delektować tą oryginalną i miejscami niezmiernie zabawną książką. "Publishers Weekly" Dzieło nieokiełznanej fantazji nowatorskiego pisarza. David Robson, "Sunday Telegraph" Jedna z napisanych z największym polotem i najbardziej wartościowych powieści jakie ostatnio zapamiętałem [...]. Autor to mistrz opowiadania [...] Pynchon jego pokolenia. "Kirkus Reviews"