Narody Europy rosły na tej samej glebie i czerpały z tych samych źródeł. Ich konflikty plemienne, dynastyczne, religijne, państwowe czy ideologiczne były w gruncie rzeczy wojnami domowymi. Ich zjednocznie było warunkiem zaprzestania jałowych i samobójczych konfrontacji; utrwalenia "wiecznego pokoju", o którym marzył Immanuel Kant; wzniesienia wspólnych instytucji służących wspólnym celom; stworzenia właściwiej podstawy do zachowania i umacniania tożsamości, która w rozproszeniu byłaby zagrożeniem przez wasalizację. Bo narody Europy, nawet najlczniejsze i ujętę w sprawną organizację finansową, są wielkościami nieznacznymi w porównaniu z USA, Rosją, Chinami i rosnącymi potęgami Środkowego Wschodu oraz Azji Południowej.