Uczta życia zaspakaja zgodnie z porzekadłem nie tyle apetyt i głód fizjologiczny, lecz duchowy. Jest trafnym syntetycznym studium porównawczym, ukazującym kultu­rowe: religijne, estetyczne, środowiskowe uwarunkowania nie tylko składu menu, opisu i charakterystyki tego co ludzie w różnych kręgach kulturowych jedzą, lecz głównie jak jedzą. Autorka podejmuje udaną próbę opisu i wyjaśnienia niezwykle skomplikowanego procesu kształ­towania się różnych wzorów wspólnego jedzenia, spożywania posiłków, biesiadowania. Tak prosta czynność jak jedzenie okazuje się niezwykle bogatym w różne symboliczne aspekty zjawiskiem społecznym, głęboko zakorzenionym i funkcjonującym w sferze nie tylko „stosowanej” gastronomii i sztuki kulinarnej, co w zakresie wartości, norm, obyczajów i wzorów kształto­wania strukturalnych zależności społecznych. Autorka ukazuje zarówno w lokalnej, jak i globalnej skali różne wzorce i źródła inspiracji kulinarnych mających funkcjonalny związek z hierarchiami i zasadami życia społecznego w różnych miejscach globu. Książka warta wzięcia do ręki i zagłębienia się w jej bogatą treść. Smacznego!