„Ostatnia dekada w światowej i europejskiej myśli humanistycznej coraz wyraźniej stoi pod znakiem hasła «powrotu do rzeczy», co oznacza skądinąd bardzo odmienne perspektywy badawcze. Kultura dzisiejsza jest kulturą przedmiotów, które służą człowiekowi, poprawiając jakość życia. Ale nie tylko o techniczną użyteczność i instrumentalność tutaj chodzi. Jak pisze Grant McCracken «Otoczeni przez nasze rzeczy nieustannie doświadczamy tego, kim jesteśmy oraz kim chcielibyśmy być». [...]

Redaktorzy recenzowanego tomu w bardzo dojrzały sposób wpisują się w najnowsze trendy poszukiwania «przestrzeni materialności», proponując oryginalny rodzaj refleksji nad relacjami tradycyjnie zwanymi podmiotowo-przedmiotowymi. Czynią to w sposób dwojaki. Po pierwsze, podejmując aspekt ontologiczno-epistemologiczny problemu. Po drugie, łącząc propozycje metodologiczne z aplikacjami proponowanych metod i strategii badawczych. [...]

Czytelnik będzie miał niewątpliwą satysfakcję, zapoznając się z recenzowanym tomem. Jest on bowiem – o ile się orientuję – pierwszą w Polsce, podjętą na taką skalę, próbą prezentacji teorii i praktyki badań nad materialnością, albo – jak powiadają amerykańscy antropolodzy – kulturową biografią rzeczy. Zwraca także uwagę, że do tomu napisali przede wszystkim autorzy młodzi, pełni pomysłów i inwencji, co korzystnie wpływa na dramaturgię wywodów. Co więcej jeszcze – książka pobudza do krytycznej refleksji, niekiedy wręcz prowokuje do repliki, co wynika z interdyscyplinarności tematyki i jej niewątpliwego zakorzenienia w humanistyce. Dobrze się zatem stało, że ważna publikacja, jaką jest tom Rzeczy i ludzie. Humanistyka wobec materialności, ujrzy niebawem światło dzienne, za czym z całym przekonaniem się opowiadam”

Z recenzji prof. dr. hab. Wojciecha J. Burszty