Główną tezą tej książki jest przeświadczenie, że poznawanie świata - choćby tylko w europejskiej części - stało się potężnym impulsem intelektualnym, promieniującym w różnych kierunkach i prowadzącym do integracji i postępu. Czerpiąc z licznych, często w Polsce nie znanych XVI-XVII-wiecznych pamiętników, listów i dzienników podróży, autor przedstawia w niebanalnej formie problemy dotyczące ludzi podróżujących, warunków podróży, a także najczęściej wówczas odwiedzanych krajów. Przekonuje czytelnika, że podróżowanie niezależnie od epoki, może być nie tylko odkrywaniem nieznanych krajów, ale i pasjonującą przygodą, również intelektualną.