Zarządzanie publiczne stanowi jedną z kluczowych orientacji badawczych na gruncie praktycznie zorientowanych nauk społecznych. Jednocześnie jest to kluczowy wymiar funkcjonowania sfery publicznej. Refleksja nad problemami tak rozumianego zarządzania podlega też różnym trendom, pozostaje w związku z dominującymi orientacjami ideologicznymi, a w przypadku Polski w bezpośrednim związku z zamierzoną konwergencją do zachodnich wzorów, uznawanych często bezkrytycznie za godne naśladowania. Teksty, które składają się na tę książkę, przynoszą wielomiarowy obraz zarządzania publicznego. Autorzy podejmują próbę krytycznej prezentacji nowych idei, odnoszą się jednak również do koncepcji silnie zakorzenionych w tradycji badawczej. Jednym z wątków, który stanowi klamrę spinającą zainteresowania autorów, jest dostrzeganie dylematu między sprawnością zarządzania a jego uspołecznianiem, partycypacją obywateli w coraz bardziej złożonych procesach funkcjonowania sfery publicznej. Wartością jest wielowymiarowe, często oparte na idealizacji spojrzenie na procesy partycypacyjne. Autorzy zdają się pośrednio zachęcać do nieulegania modom, nowym trendom w debacie nad zarządzaniem publicznym, które pozostają czy to w zgodzie, czy to w opozycji do wpływowych orientacji ideologicznych.