Święta Teresa napisała Księgę fundacji, będąc już w pełni dojrzałą kobietą ? w ciągu ostatnich dziesięciu lat swojego życia. Zaczęła w Salamance (1573), a skończyła w Burgos (1582). Dzieło opisuje ideały Fundatorki oraz wyznacza i omawia etapy dróg prowadzących do fundacji ? dróg, na których stawia ją i podtrzymuje ogromna, nadprzyrodzona, wewnętrzna siła. Zarówno w dwukółce prowadzonej przez furmana, jak i na grzbiecie osiołka.
Komentarz, który prezentujemy, na nowo odczytuje i zgłębia ? rozdział po rozdziale ? opowiadanie Świętej Teresy:
? umiejscawia je w czasie i przestrzeni,
? szkicuje historyczny profil osób, które towarzyszą jej (bądź czasami przeszkadzają) w każdym przedsięwzięciu fundacyjnym,
? interpretuje teksty doktrynalne umieszczone w narracji,
? wyodrębnia podłoże religijne, które naznacza całe opowiadanie, nadając mu święty charakter ? podobny do tego, jakim odznaczają się Dzieje Apostolskie.