Agnieszka Kłos w swoim drugim, obszernym zbiorze opowiadań udowadnia, że jest prozaiczką pisarsko ukształtowaną ? wyśrubowany warsztat, osobliwe fabuły, kapitalnie skrojone postaci, precyzyjnie skadrowane dialogi. To od strony technicznej. Jeśli dodamy do tego zestaw tematów, które przewijają się w tych kilkudziesięciu tekstach ? poza wymienionymi wcześniej, można wymienić choćby doświadczenie emigracji, kompleksu polskiego czy wyzwolonego homoerotyzmu ? otrzymamy książkę nie tylko ważną, ale i niespotykanie świeżą.