Losy Stefana Mossora stanowią jedną z najbardziej kontrowersyjnych żołnierskich biografii XX wieku. Bohater książki służył w Legionach, brał udział w wojnie 1920 roku, ukończył paryską Ecole Superieure de Guerre i warszawską Wyższą Szkołę Wojenną, w której później przez wiele lat wykładał. Był wybitnym teoretykiem sztuki wojennej, „prawą ręką” generała Tadeusza Kutrzeby, twórcą jednego z najciekawszych planów wojny Polski z Niemcami. We wrześniu 1939 roku dowodził pułkiem kawalerii. W janieckim oflagu nawiązał dialog z Niemcami, proponując im w zamian za zaprzestanie represji wobec Polaków pomoc w „akcji pozyskania życzliwego stosunku narodu polskiego do Niemców”. W kwietniu 1943 roku przewodniczył grupie polskich oficerów-jeńców wysłanych do Katynia po ujawnieniu sowieckiej zbrodni.