W 1969 roku malarka Emma Reyes wysłała do jednego ze swoich przyjaciół, historyka Germana Arciniegasa, pierwszy z dwudziestu trzech listów, w których opowiada mu o swoim trudnym dzieciństwie. Przyjaciel jest tak głęboko wzruszony bolesnymi wspomnieniami artystki, że postanawia dać listy do przeczytania Gabrielowi Garcii Márquezowi. Zachwycony Márquez zachęca Emmę do dalszego pisania. Korespondencja trwa aż do 1997 roku.

Reyes z niespotykaną szczerością opisuje swoje sieroce dzieciństwo na tle burzliwej historii Kolumbii. Pisze bez użalania się nad sobą, z przenikliwością osoby dorosłej i zarazem z dziecięcą wrażliwością. To idealna pozycja dla wszystkich osób zafascynowanych Ameryką Południową.

Od kiedy pierwsze wydanie Pamięci zapisanej w listach ukazało się w Kolumbii w 2012 r. i zostało wybrane książką roku, nie przestaje wzruszać czytelników na całym świecie.

Poruszyła serca czytelników swą świeżością, umiejętnością odtwarzania minionego świata bez popadania w łatwy kostumbryzm, a także rozwagą, z jaką używa słów. Jednak najważniejsze jest to, że stronice jej tekstu przepojone są głęboko ludzkim i poetyckim tonem.

Piedad Bonet

Czytelnikowi zapada głęboko w duszę to, czego nie dowiaduje się wprost od autorki: ciemne strony Kościoła i bezlitosne zachowanie klas wyższych.

Marianne Ponsford, El Espectador

Historia godna pióra Dickensa. W 2012 roku Pamięć zapisana w listach Emmy Reyes została wybrana książką roku w Kolumbii. Ta książka zasługuje na to, by zostać wpisana w kanon literatury klasycznej.

Dario Jaramillo