Dzieło odkryte w podziemiach klasztoru w Tyńcu i na polski przełożone. Jego autorem jest Witelon: astronom, astrolog, alchemik, mag i truciciel. Osaczony przez wrogów, w chwili śmiertelnego zagrożenia opisuje świat swojego dzieciństwa i młodości. Świat spod znaku jego mrocznej gwiazdy: pięknej pani Wenus, dumnego Lucyfera. Świat Witelona pogrąża się w szaleństwie. Klęski pomoru, plagi, zarazy, bratobójcze rzezie, polowania na heretyków i czarownice stają się codziennością. Wielki mag próbuje naprawić trzy nieudane piastowskie małżeństwa, posługując się dobrze wypróbowanymi metodami - intrygą i trucizną. Wszystkie jego dążenia mają jeden cel: koronację Henryka Probusa. Żaden czyn nie jest w jego oczach zły, skoro służy wskrzeszeniu potęgi monarchii Chrobrego. Nękany przez wrogów Witelon spogląda w głąb swej mrocznej duszy, aby odczytać przyszłe losy królestwa. Niczym w magicznym zwierciadle ukazują się naszym oczom kulisy tajnych zabiegów o polską koronę - zdrada, oszustwo i skrytobójstwo... Nikt już właściwie nie wie:Prawda to czy szatański apokryf?