Czy miłość może być jednocześnie budująca i niszczycielska? Co jesteśmy gotowi zaryzykować w imię miłości? Co należy zrobić, żeby zasłużyć na miłość? Czy to możliwe, że szczęście może objawić się tylko w nieszczęściu?

W Ferrarze Alma i Maio, dorastające rodzeństwo, żyją we wzajemnej, szczególnej zależności. Są bardzo z sobą związani. Skończyła się szkoła, zaczyna się lato.

Alma proponuje bratu heroinę, traktując to tylko jako zabawę, głupi żart. Miało to być tylko raz, w ostatni wieczór wolności, przed wyjazdem do rodziców na wakacje. Heroina nie wciągnęła Almy, zaważyła natomiast na losie Maio, który pewnego dnia zniknął.

Bolonia, trzydzieści lat później.

Antonia, nazywana przez wszystkich Toni, jest jedyną córką Almy. Żyje z Leo, komisarzem policji. Poznała go w trakcie zbierania materiałów do jednej ze swoich powieści kryminalnych. Nigdy nie słyszała o Maio, matka z wiadomych tylko sobie powodów o nim nie wspominała. Może chciała chronić Antonię, może wynikało to z poczucia winy. Gdy jednak Alma dowiedziała się, że córka spodziewa się dziecka, postanowiła przerwać milczenie i nie ukrywać dłużej rodzinnej tajemnicy?

Toni wyrusza do Ferrary, żeby odszukać Maio. W tym nazbyt cichym i sennym mieście, zawiera wiele znajomości, rzucających raz po raz nieco światła na prawdę, która szybko ponownie skrywa się w mroku. Ze względu na matkę zamierza doprowadzić poszukiwania do końca.

W śledztwie w sprawie Maio odzwierciedlają się relacje pokoleń. Toni musi zmierzyć się z tysiącem pytań, które dotyczą nie tylko Almy i Maio, ale i jej samej.