Koszyk
ilosc: 0 szt.  suma: 0,00 zł
Witaj niezarejestrowany
Przechowalnia
Tylko zalogowani klienci sklepu mogą korzystać z przechowalni
wyszukiwarka zaawansowana
Wszędzie
Wszędzie Tytuł Autor ISBN
szukaj

Książę

Książę
Isbn: 9788328302389, 978-83-283-0238-9, 978-83-283-0238-9, 978-83-283-0238-9, 978-83-283-0238-9, 978-83-283-0238-9, 978-83-283-0238-9, 978-83-283-0238-9, 978-83-283-0238-9, 978-83-283-0238-9, 978-83-283-0238-9, 978-83-283-0238-9, 978-83-283-0238-9, 978-83-283-0238-9, 978-83-283-0238-9, 978-83-283-0238-9
Ean: 9788328302389, 9788328302389, 9788328302389, 9788328302389, 9788328302389, 9788328302389, 9788328302389, 9788328302389, 9788328302389, 9788328302389, 9788328302389, 9788328302389, 9788328302389, 9788328302389, 9788328302389, 9788328302389
Liczba stron: 144, 136, 136, 136, 136, 136, 136, 136, 136, 136, 136, 136, 136, 136, 136, 136
Format: 12.0x20.0cm, 122x194, 122x194, 122x194, 122x194, 122x194, 122x194, 122x194, 122x194, 122x194, 122x194, 122x194, 122x194, 122x194, 122x194, 122x194

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

,

Ponadczasowe dzieło traktujące o władzy, strategii i podstępie

„Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać”.

 

Niccolo Machiavelli napisał słynnego Księcia prawie pięć wieków temu, zainspirowany osobą Cezara Borgii, syna papieża Aleksandra VI, włoskiego polityka, kardynała, księcia Romanii. Celność nieprzebrzmiałych spostrzeżeń, ich przenikliwość i złożoność sprawiły, że trzymacie Państwo teraz w swoich rękach jedną z najważniejszych książek wszech czasów. Koronną pozycję w dziejach filozofii społecznej, a zarazem wciąż aktualną lekcję, która kształtuje myślenie liderów na całym świecie.

„Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie”.

 

Słowa Machiavellego wykraczają dalece poza jego epokę i ramy geograficzne. Manipulacje, okrucieństwo, podstęp, okraszone inteligencją i precyzyjnie dopracowaną taktyką… Kto odważy się sięgnąć po tę lekturę, przekona się lub utwierdzi, że opisane metody są praktykowane także dzisiaj — i to z wielkim oddaniem. Bo czy kiedykolwiek przestało być aktualne zdanie: „Politykowi nie wolno być niewolnikiem własnych słów”?

Tytułowy Książę to współczesny szef, boss, prezes, po prostu — Pierwszy. Człowiek trzeźwo i logicznie myślący, obdarzonym domieszką demonizmu, stawiający cel zawsze wyżej niż środki, używający medialnych sztyletów i zatrutych pomówień. Skuteczne sposoby w polityce, biznesie, życiu nie zmieniły się aż tak bardzo.

„Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich, nie będą już w stanie”.


Niccolo di Bernardo dei Machiavelli (ur. 3 maja 1469 roku we Florencji, zm. 21 czerwca 1527 roku tamże) — prawnik, filozof, pisarz społeczny i polityczny, historyk i dyplomata, jedna z czołowych postaci włoskiego Odrodzenia. Twórca doktryny politycznej zwanej makiawelizmem. Nazwany przez Leo Straussa „odkrywcą znacznie większym od samego Krzysztofa Kolumba”. Autor poematów, nowel i komedii obyczajowych: Mandragora (1513), Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem historii Rzymu Tytusa Liwiusza (1512 – 1517), O sztuce wojennej (1521), Historie florenckie (1521 – 1525) oraz traktatu na temat sprawowania władzy Książę. W roku 1559 jego pisma znalazły się na kościelnym indeksie ksiąg zakazanych.

Oprawa: twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda, twarda
Rok wydania: 2016
Wydawca: Helion, ebookpoint
Brak na magazynie
Dane kontaktowe
Księgarnia internetowa
"booknet.net.pl"
ul.Kaliska 12
98-300 Wieluń
Godziny otwarcia:
pon-pt:  9.00-17.00
w soboty 9.00-13.00
Dane kontaktowe:
tel: 43 843 1991
fax: 68 380 1991
e-mail: info@booknet.net.pl

 

booknet.net.pl Razem w szkole Ciekawa biologia dzień dobry historio matematyka z plusem Nowe już w szkole puls życia między nami gwo świat fizyki chmura Wesoła szkoła i przyjaciele