Wrzesień 1871 roku, mała stacja kolejowa w Ardenach, świt. Szesnastoletni chłopak w nędznym ubraniu czeka na pociąg. Jego serce jest czyste, ale oczy są bezlitosne. To poszukiwacz Absolutu, Artur Rimbaud. Jego kamieniem filozoficznym - słowo, mieczem - prowokacja. 1892 - W kawiarnia Andre`s w Paryżu siostra Rimbauda; Isabelle, spotyka się z Verlainem. Pragnie ocalić wizerunek brata. Wie, że Verlaine jest w posiadaniu rękopisów Rimbauda, które ona i jej matka uważają za bluźniercze. Chce je zniszczyć. Verlaine czyni niewyraźną obietnicę, bierze jej wizytówkę. Znów cofamy się do roku 1871. 27-letni Paul Verlaine przechadza się po peronie paryskiego dworca. Jest mężem pięknej Mathilde Maute de Fleurville, która wkrótce urodzi jego dziecko. Zakochał się w wierszach Rimbauda i przyrzekł mu pomoc. Nie wie jeszcze, że otwiera drzwi Przeznaczeniu. Pobyt Rimbauda w mieszczańskim domu Fleurville`ów nie trwa długo. Bezkompromisowy i zuchwały poeta doprowadza do pasji ojca Mathilde, który i tak ma już dosyć politycznych awantur własnego zięcia. Verlaine znajduje mu inne mieszkanie i zabiera na przyjęcie z artystyczną cyganerią, która przy tym młodym i bezkompromisowym człowieku wydaje się dość konwencjonalna. Rimbaud obraża zebranych oddając mocz na rękopis uznanego poety. Verlaine nie potrafi się oprzeć urokowi młodego przyjaciela. Tej samej nocy zostają kochankami. Nękany przez wyrzuty sumienia Verlaine sięga po alkohol i maltretuje żonę. Los poety jest przypieczętowany, namiętność staje się coraz silniejsza: pewnej nocy w obskurnej kawiarni Rimbaud rani Verlaine`a w rękę nożem. Wyjeżdżają do Belgii i Anglii, aby wkrótce zdać sobie sprawę z brutalnej rzeczywistości. Brak pieniędzy i wspomnienie atrakcyjnej żony Verlaine`a powodują kłótnię i rozstanie. Verlaine stara się odzyskać względy Mathilde, a Rimbaud znajduje tymczasowe schronienie u swej matki. Życie już go nie cieszy, czuje, że moc Poezji ma swoje granice. W snach nawiedza go surowy, lecz hipnotyzujący krajobraz: afrykańska pustynia. Poprzednie ego artysty umiera. W bibliotece londyńskiego British Museum, pochylając się nad stroną z napisanym słowem "l`Impossible", wyje jak zranione zwierzę. W duchu jest już daleko: od Verlaine`a, a nawet od poezji. Obraża go, wygania tylko po to, by przekonać się jak wiele dla niego znaczy. Znowu są razem, ale zbocze jest zbyt strome. Verlaine kupuje pistolet; na drwiny Rimbauda odpowiada strzelając i raniąc go w rękę. Zostaje aresztowany przez belgijską policję. Oskarżony dodatkowo o dezercje i sodomię, zostaje skazany na dwa lata pozbawienia wolności. Spotykają się w 1875 roku, podczas zimowej nocy, w Schwarzwaldzie blisko Stuttgartu. Verlaine myślał, że namiętność wygasła, a tymczasem widok dawnego kochanka na nowo ją rozpalił. Wewnętrznie rozdarty Verlaine wybiera potępienie i błaga Rimbauda, by z nim pozostał; spotyka się jednak tylko z pogardą. Rimbaud odpycha Verlaine`a i odchodzi. Teraz jest wolny, a cały świat nań czeka - pojedzie do Abisynii, miejsca ze swych snów. Verlaine dowie się o dziesięcioletniej afrykańskiej Odysei Rimbauda od Isabelle, w kawiarni Andre`s w 1892 roku. O jego długiej podróży, chorobie i śmierci. W pustej kawiarnianej sali siedzi zbliżający się do pięćdziesiątki mężczyzna zniszczony przez życie; zamawia dwa absynty. Naprzeciw pojawia się młody chłopak, który uderza nożem w stół. Mężczyzna kładzie otwarte dłonie na stole. Chłopak pochyla się i je całuje. Rimbaud znika, a Verlaine wpatruje się w przestrzeń. POLSKI LEKTOR DD 5.1