ilosc: 0 szt. suma: 0,00 zł
Wybór poezji
Morsztyn utrwalił drukiem jedynie swe wczesne dzieła, bliżej nieznane "Źwierciadło statecznego i szalonego młodzieńca oraz Światową Rozkosz". Pozostałą twórczość powierzył łasce obiegu rękopiśmiennego. Wybór ten pozwolił mu uprawiać twórczość niepodległą społecznym nakazom i panegirycznej modzie, jednak dziś znacząco utrudnia poprawne ustalenie pełnego kanonu jego wierszy. To dlatego nie było dotąd Morsztyna w Bibliotece Narodowej.
Obok najpełniej reprezentowanych erotyków (zarówno kunsztownych komplementów, jak i niewybrednych epigramatów) niniejszy tom obejmuje wiersze ziemiańskie oraz poezję o tematyce moralistycznej, wanitatywnej i pokutnej. Blisko piąta część utworów to inedita, które ukazują się drukiem po raz pierwszy. Edycja uwzględnia również najbardziej znane dzieło Morsztyna, "Światową Rozkosz z ochmistrzem swoim i ze dwunastą swych służebnych panien" z 1606 roku. Poemat rozsmakowany w urokach magnackiego i ziemiańskiego życia, w zakończeniu brutalnie skonfrontowanych z pośmiertnym rozkładem ciała, to utwór, który u progu baroku najpełniej rozpoznał nastroje nadchodzącej epoki, rozdartej między zmysłowym zachwytem nad światem i pokutną skruchą z powodu używania jego uroków.
"W pisanych z Padwy poetyckich listach Morsztyna próżno szukać zainteresowania akademickimi wykładami. Udzieliła im się za to atmosfera pijatyk w siedzibie padewskiej Polonii przy via del Santo oraz karnawałowych imprez w pobliskiej Wenecji, które swym rozmachem i przepychem oszałamiały przybyszów z Polski. (...) Wielkie wrażenie na poecie zrobiła publiczna sekcja zwłok. Mistrzem tego naukowego widowiska był padewski profesor anatomii Adriaan van den Spieghel. Z wierszy Morsztyna dowiadujemy się, iż sekcji poddawał zarówno ciało mężczyzny, jak i kobiety. (...) Spisana na gorąco relacja, wiersz "Do Abrahama Maciejowskiego o anatomijej białogłowskiej", pokazuje, jak dalece pokaz wstrząsnął poetą."
Ze "Wstępu" Radosława Grześkowiaka
Hieronim Morsztyn (ok. 1581 - ok. 1622) - najpopularniejszy poeta polski pierwszej połowy XVII wieku. Szczegóły jego życia są wciąż mało znane, ale wiadomo, że pochodził z rodziny ariańskiej, był wychowankiem królewskiego sekretarza Samuela Łaskiego oraz jezuickiego kolegium w Braniewie, później przebywał w Krakowie i w Padwie. Autor fraszek, pieśni, drobnych utworów lirycznych, przekładów z literatury antycznej oraz wydanego w 1606 roku poematu "Światowa Rozkosz". Przypisuje się mu również kilka nowel miłosnych, opartych na wątkach z "Dekameronu" Giovanniego Boccaccia. Autorstwo wielu utworów Morsztyna budzi wątpliwości ze względu na rękopiśmienny charakter.
Radosław Grześkowiak (1968) - historyk literatury i edytor, doktor habilitowany zatrudniony w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Autor książek "Barokowy tekst i jego twórcy. Studia o edycji i atrybucji poezji "wieku rękopisów"" (2003) oraz "Amor curiosus. Studia o osobliwych tematach dawnej poezji erotycznej" (2013), a także twórca edycji krytycznych dzieł m.in. Morsztyna, Sępa Szarzyńskiego i Zimorowica.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
,Po dwudziestu latach od Nagrody Nobla popularność dzieła Wisławy Szymborskiej nie słabnie. Ta poezja powściągliwości uczuć, przewrotnego humoru, filozoficznej głębi oraz przenikliwego namysłu nad tym, kim jest człowiek, doczekała się tak wielu komentarzy naukowych i krytycznych, że wypełniłyby one dużą bibliotekę. Po wiersze Noblistki chętnie sięgają miłośnicy poezji, w szkolnej oraz uniwersyteckiej edukacji nie sposób pominąć nazwiska Szymborskiej, a jej wiersze inspirują muzyków, plastyków, filmowców. Kiedy zajrzymy do Internetu, to okaże się, iż lawinowo narasta czytanie i komentowanie utworów poetyckich Wisławy Szymborskiej.
A jednak edycja najcelniejszych utworów poetki w Bibliotece Narodowej jest potrzebna. Objaśnienia wierszy uświadamiają, jak rozległa jest erudycja Szymborskiej - ukryta w pozornie prostych stwierdzeniach i potocznej rozmowie z czytelnikami. Zaś "Wstęp" staje się przewodnikiem po najważniejszych tematach, motywach i rozwiązaniach formalnych tej poezji. Nie mogło w nim także zabraknąć uwag o biografii poetki, zmiennych czasach historycznych oraz omówienia felietonów, limeryków i kolaży Szymborskiej.
"Wisława Szymborska nie należy do pisarzy, którzy eksponują zdarzenia z własnego życia i tworzą biograficzne legendy. To, co prywatne, staje się w tej poezji punktem wyjścia dla
rozmyślań filozoficznych, a to, co jednostkowe - przekształca się w uniwersalne".
Ze "Wstępu" Wojciecha Ligęzy
"Jedna z poezji najambitniejszych intelektualnie, jeden ze światów poetyckich o najciekawszym sposobie istnienia".
Jerzy Kwiatkowski
"W prosty i nieskomplikowany sposób pisze o rzeczach najważniejszych".
Umberto Eco
"Czuję się zaszczycony, że wie o moim istnieniu".
Woody Allen
Wisława Szymborska (1923-2012) - poetka i felietonistka, jedna z najwybitniejszych pisarek polskich XX wieku. Laureatka Literackiej Nagrody Nobla w roku 1996. Debiutowała w 1952 roku utrzymanym w konwencji socrealistycznej tomem wierszy "Dlatego żyjemy", w roku 2012 ukazał się jej ostatni zbiór poetycki, zatytułowany "Wystarczy". Komplet felietonów poetki, pisanych w latach 1967-2002, ukazał się w tomie "Wszystkie lektury nadobowiązkowe" (2005). Twórczość literacka Szymborskiej przetłumaczona została na ponad 40 języków. Przez całe dorosłe życie była związana z Krakowem. Współpracowała m.in. z "Życiem Literackim", "NaGłosem", "Tygodnikiem Powszechnym" i "Gazetą Wyborczą". Członkini i założycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, członkini Polskiej Akademii Umiejętności, PEN Clubu i Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury. Laureatka wielu polskich i zagranicznych nagród literackich. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974) i Orderem Orła Białego (2011).
Wojciech Ligęza (1951) - profesor nauk humanistycznych, historyk literatury, krytyk literacki, eseista, kierownik Katedry Historii Literatury Polskiej XX Wieku na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania obejmują poetykę nowoczesnej poezji i prozy polskiej, współczesną literaturę polską na obczyźnie oraz relacje pomiędzy literaturą a innymi sztukami. Autor książek: "Jerozolima i Babilon. Miasta poetów emigracyjnych" (1998), "Jaśniejsze strony katastrofy. Szkice o twórczości poetów emigracyjnych" (2001), "O poezji Wisławy Szymborskiej. Świat w stanie korekty" (2002), "Pod kreską. Teksty z lat 1996-2013" (2013).
Morsztyn utrwalił drukiem jedynie swe wczesne dzieła, bliżej nieznane "Źwierciadło statecznego i szalonego młodzieńca oraz Światową Rozkosz". Pozostałą twórczość powierzył łasce obiegu rękopiśmiennego. Wybór ten pozwolił mu uprawiać twórczość niepodległą społecznym nakazom i panegirycznej modzie, jednak dziś znacząco utrudnia poprawne ustalenie pełnego kanonu jego wierszy. To dlatego nie było dotąd Morsztyna w Bibliotece Narodowej.
Obok najpełniej reprezentowanych erotyków (zarówno kunsztownych komplementów, jak i niewybrednych epigramatów) niniejszy tom obejmuje wiersze ziemiańskie oraz poezję o tematyce moralistycznej, wanitatywnej i pokutnej. Blisko piąta część utworów to inedita, które ukazują się drukiem po raz pierwszy. Edycja uwzględnia również najbardziej znane dzieło Morsztyna, "Światową Rozkosz z ochmistrzem swoim i ze dwunastą swych służebnych panien" z 1606 roku. Poemat rozsmakowany w urokach magnackiego i ziemiańskiego życia, w zakończeniu brutalnie skonfrontowanych z pośmiertnym rozkładem ciała, to utwór, który u progu baroku najpełniej rozpoznał nastroje nadchodzącej epoki, rozdartej między zmysłowym zachwytem nad światem i pokutną skruchą z powodu używania jego uroków.
"W pisanych z Padwy poetyckich listach Morsztyna próżno szukać zainteresowania akademickimi wykładami. Udzieliła im się za to atmosfera pijatyk w siedzibie padewskiej Polonii przy via del Santo oraz karnawałowych imprez w pobliskiej Wenecji, które swym rozmachem i przepychem oszałamiały przybyszów z Polski. (...) Wielkie wrażenie na poecie zrobiła publiczna sekcja zwłok. Mistrzem tego naukowego widowiska był padewski profesor anatomii Adriaan van den Spieghel. Z wierszy Morsztyna dowiadujemy się, iż sekcji poddawał zarówno ciało mężczyzny, jak i kobiety. (...) Spisana na gorąco relacja, wiersz "Do Abrahama Maciejowskiego o anatomijej białogłowskiej", pokazuje, jak dalece pokaz wstrząsnął poetą."
Ze "Wstępu" Radosława Grześkowiaka
Hieronim Morsztyn (ok. 1581 - ok. 1622) - najpopularniejszy poeta polski pierwszej połowy XVII wieku. Szczegóły jego życia są wciąż mało znane, ale wiadomo, że pochodził z rodziny ariańskiej, był wychowankiem królewskiego sekretarza Samuela Łaskiego oraz jezuickiego kolegium w Braniewie, później przebywał w Krakowie i w Padwie. Autor fraszek, pieśni, drobnych utworów lirycznych, przekładów z literatury antycznej oraz wydanego w 1606 roku poematu "Światowa Rozkosz". Przypisuje się mu również kilka nowel miłosnych, opartych na wątkach z "Dekameronu" Giovanniego Boccaccia. Autorstwo wielu utworów Morsztyna budzi wątpliwości ze względu na rękopiśmienny charakter.
Radosław Grześkowiak (1968) - historyk literatury i edytor, doktor habilitowany zatrudniony w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Autor książek "Barokowy tekst i jego twórcy. Studia o edycji i atrybucji poezji "wieku rękopisów"" (2003) oraz "Amor curiosus. Studia o osobliwych tematach dawnej poezji erotycznej" (2013), a także twórca edycji krytycznych dzieł m.in. Morsztyna, Sępa Szarzyńskiego i Zimorowica.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
,Po dwudziestu latach od Nagrody Nobla popularność dzieła Wisławy Szymborskiej nie słabnie. Ta poezja powściągliwości uczuć, przewrotnego humoru, filozoficznej głębi oraz przenikliwego namysłu nad tym, kim jest człowiek, doczekała się tak wielu komentarzy naukowych i krytycznych, że wypełniłyby one dużą bibliotekę. Po wiersze Noblistki chętnie sięgają miłośnicy poezji, w szkolnej oraz uniwersyteckiej edukacji nie sposób pominąć nazwiska Szymborskiej, a jej wiersze inspirują muzyków, plastyków, filmowców. Kiedy zajrzymy do Internetu, to okaże się, iż lawinowo narasta czytanie i komentowanie utworów poetyckich Wisławy Szymborskiej.
A jednak edycja najcelniejszych utworów poetki w Bibliotece Narodowej jest potrzebna. Objaśnienia wierszy uświadamiają, jak rozległa jest erudycja Szymborskiej - ukryta w pozornie prostych stwierdzeniach i potocznej rozmowie z czytelnikami. Zaś "Wstęp" staje się przewodnikiem po najważniejszych tematach, motywach i rozwiązaniach formalnych tej poezji. Nie mogło w nim także zabraknąć uwag o biografii poetki, zmiennych czasach historycznych oraz omówienia felietonów, limeryków i kolaży Szymborskiej.
"Wisława Szymborska nie należy do pisarzy, którzy eksponują zdarzenia z własnego życia i tworzą biograficzne legendy. To, co prywatne, staje się w tej poezji punktem wyjścia dla
rozmyślań filozoficznych, a to, co jednostkowe - przekształca się w uniwersalne".
Ze "Wstępu" Wojciecha Ligęzy
"Jedna z poezji najambitniejszych intelektualnie, jeden ze światów poetyckich o najciekawszym sposobie istnienia".
Jerzy Kwiatkowski
"W prosty i nieskomplikowany sposób pisze o rzeczach najważniejszych".
Umberto Eco
"Czuję się zaszczycony, że wie o moim istnieniu".
Woody Allen
Wisława Szymborska (1923-2012) - poetka i felietonistka, jedna z najwybitniejszych pisarek polskich XX wieku. Laureatka Literackiej Nagrody Nobla w roku 1996. Debiutowała w 1952 roku utrzymanym w konwencji socrealistycznej tomem wierszy "Dlatego żyjemy", w roku 2012 ukazał się jej ostatni zbiór poetycki, zatytułowany "Wystarczy". Komplet felietonów poetki, pisanych w latach 1967-2002, ukazał się w tomie "Wszystkie lektury nadobowiązkowe" (2005). Twórczość literacka Szymborskiej przetłumaczona została na ponad 40 języków. Przez całe dorosłe życie była związana z Krakowem. Współpracowała m.in. z "Życiem Literackim", "NaGłosem", "Tygodnikiem Powszechnym" i "Gazetą Wyborczą". Członkini i założycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, członkini Polskiej Akademii Umiejętności, PEN Clubu i Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury. Laureatka wielu polskich i zagranicznych nagród literackich. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974) i Orderem Orła Białego (2011).
Wojciech Ligęza (1951) - profesor nauk humanistycznych, historyk literatury, krytyk literacki, eseista, kierownik Katedry Historii Literatury Polskiej XX Wieku na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania obejmują poetykę nowoczesnej poezji i prozy polskiej, współczesną literaturę polską na obczyźnie oraz relacje pomiędzy literaturą a innymi sztukami. Autor książek: "Jerozolima i Babilon. Miasta poetów emigracyjnych" (1998), "Jaśniejsze strony katastrofy. Szkice o twórczości poetów emigracyjnych" (2001), "O poezji Wisławy Szymborskiej. Świat w stanie korekty" (2002), "Pod kreską. Teksty z lat 1996-2013" (2013).
Morsztyn utrwalił drukiem jedynie swe wczesne dzieła, bliżej nieznane "Źwierciadło statecznego i szalonego młodzieńca oraz Światową Rozkosz". Pozostałą twórczość powierzył łasce obiegu rękopiśmiennego. Wybór ten pozwolił mu uprawiać twórczość niepodległą społecznym nakazom i panegirycznej modzie, jednak dziś znacząco utrudnia poprawne ustalenie pełnego kanonu jego wierszy. To dlatego nie było dotąd Morsztyna w Bibliotece Narodowej.
Obok najpełniej reprezentowanych erotyków (zarówno kunsztownych komplementów, jak i niewybrednych epigramatów) niniejszy tom obejmuje wiersze ziemiańskie oraz poezję o tematyce moralistycznej, wanitatywnej i pokutnej. Blisko piąta część utworów to inedita, które ukazują się drukiem po raz pierwszy. Edycja uwzględnia również najbardziej znane dzieło Morsztyna, "Światową Rozkosz z ochmistrzem swoim i ze dwunastą swych służebnych panien" z 1606 roku. Poemat rozsmakowany w urokach magnackiego i ziemiańskiego życia, w zakończeniu brutalnie skonfrontowanych z pośmiertnym rozkładem ciała, to utwór, który u progu baroku najpełniej rozpoznał nastroje nadchodzącej epoki, rozdartej między zmysłowym zachwytem nad światem i pokutną skruchą z powodu używania jego uroków.
"W pisanych z Padwy poetyckich listach Morsztyna próżno szukać zainteresowania akademickimi wykładami. Udzieliła im się za to atmosfera pijatyk w siedzibie padewskiej Polonii przy via del Santo oraz karnawałowych imprez w pobliskiej Wenecji, które swym rozmachem i przepychem oszałamiały przybyszów z Polski. (...) Wielkie wrażenie na poecie zrobiła publiczna sekcja zwłok. Mistrzem tego naukowego widowiska był padewski profesor anatomii Adriaan van den Spieghel. Z wierszy Morsztyna dowiadujemy się, iż sekcji poddawał zarówno ciało mężczyzny, jak i kobiety. (...) Spisana na gorąco relacja, wiersz "Do Abrahama Maciejowskiego o anatomijej białogłowskiej", pokazuje, jak dalece pokaz wstrząsnął poetą."
Ze "Wstępu" Radosława Grześkowiaka
Hieronim Morsztyn (ok. 1581 - ok. 1622) - najpopularniejszy poeta polski pierwszej połowy XVII wieku. Szczegóły jego życia są wciąż mało znane, ale wiadomo, że pochodził z rodziny ariańskiej, był wychowankiem królewskiego sekretarza Samuela Łaskiego oraz jezuickiego kolegium w Braniewie, później przebywał w Krakowie i w Padwie. Autor fraszek, pieśni, drobnych utworów lirycznych, przekładów z literatury antycznej oraz wydanego w 1606 roku poematu "Światowa Rozkosz". Przypisuje się mu również kilka nowel miłosnych, opartych na wątkach z "Dekameronu" Giovanniego Boccaccia. Autorstwo wielu utworów Morsztyna budzi wątpliwości ze względu na rękopiśmienny charakter.
Radosław Grześkowiak (1968) - historyk literatury i edytor, doktor habilitowany zatrudniony w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Autor książek "Barokowy tekst i jego twórcy. Studia o edycji i atrybucji poezji "wieku rękopisów"" (2003) oraz "Amor curiosus. Studia o osobliwych tematach dawnej poezji erotycznej" (2013), a także twórca edycji krytycznych dzieł m.in. Morsztyna, Sępa Szarzyńskiego i Zimorowica.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
,Po dwudziestu latach od Nagrody Nobla popularność dzieła Wisławy Szymborskiej nie słabnie. Ta poezja powściągliwości uczuć, przewrotnego humoru, filozoficznej głębi oraz przenikliwego namysłu nad tym, kim jest człowiek, doczekała się tak wielu komentarzy naukowych i krytycznych, że wypełniłyby one dużą bibliotekę. Po wiersze Noblistki chętnie sięgają miłośnicy poezji, w szkolnej oraz uniwersyteckiej edukacji nie sposób pominąć nazwiska Szymborskiej, a jej wiersze inspirują muzyków, plastyków, filmowców. Kiedy zajrzymy do Internetu, to okaże się, iż lawinowo narasta czytanie i komentowanie utworów poetyckich Wisławy Szymborskiej.
A jednak edycja najcelniejszych utworów poetki w Bibliotece Narodowej jest potrzebna. Objaśnienia wierszy uświadamiają, jak rozległa jest erudycja Szymborskiej - ukryta w pozornie prostych stwierdzeniach i potocznej rozmowie z czytelnikami. Zaś "Wstęp" staje się przewodnikiem po najważniejszych tematach, motywach i rozwiązaniach formalnych tej poezji. Nie mogło w nim także zabraknąć uwag o biografii poetki, zmiennych czasach historycznych oraz omówienia felietonów, limeryków i kolaży Szymborskiej.
"Wisława Szymborska nie należy do pisarzy, którzy eksponują zdarzenia z własnego życia i tworzą biograficzne legendy. To, co prywatne, staje się w tej poezji punktem wyjścia dla
rozmyślań filozoficznych, a to, co jednostkowe - przekształca się w uniwersalne".
Ze "Wstępu" Wojciecha Ligęzy
"Jedna z poezji najambitniejszych intelektualnie, jeden ze światów poetyckich o najciekawszym sposobie istnienia".
Jerzy Kwiatkowski
"W prosty i nieskomplikowany sposób pisze o rzeczach najważniejszych".
Umberto Eco
"Czuję się zaszczycony, że wie o moim istnieniu".
Woody Allen
Wisława Szymborska (1923-2012) - poetka i felietonistka, jedna z najwybitniejszych pisarek polskich XX wieku. Laureatka Literackiej Nagrody Nobla w roku 1996. Debiutowała w 1952 roku utrzymanym w konwencji socrealistycznej tomem wierszy "Dlatego żyjemy", w roku 2012 ukazał się jej ostatni zbiór poetycki, zatytułowany "Wystarczy". Komplet felietonów poetki, pisanych w latach 1967-2002, ukazał się w tomie "Wszystkie lektury nadobowiązkowe" (2005). Twórczość literacka Szymborskiej przetłumaczona została na ponad 40 języków. Przez całe dorosłe życie była związana z Krakowem. Współpracowała m.in. z "Życiem Literackim", "NaGłosem", "Tygodnikiem Powszechnym" i "Gazetą Wyborczą". Członkini i założycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, członkini Polskiej Akademii Umiejętności, PEN Clubu i Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury. Laureatka wielu polskich i zagranicznych nagród literackich. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974) i Orderem Orła Białego (2011).
Wojciech Ligęza (1951) - profesor nauk humanistycznych, historyk literatury, krytyk literacki, eseista, kierownik Katedry Historii Literatury Polskiej XX Wieku na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania obejmują poetykę nowoczesnej poezji i prozy polskiej, współczesną literaturę polską na obczyźnie oraz relacje pomiędzy literaturą a innymi sztukami. Autor książek: "Jerozolima i Babilon. Miasta poetów emigracyjnych" (1998), "Jaśniejsze strony katastrofy. Szkice o twórczości poetów emigracyjnych" (2001), "O poezji Wisławy Szymborskiej. Świat w stanie korekty" (2002), "Pod kreską. Teksty z lat 1996-2013" (2013).
Morsztyn utrwalił drukiem jedynie swe wczesne dzieła, bliżej nieznane "Źwierciadło statecznego i szalonego młodzieńca oraz Światową Rozkosz". Pozostałą twórczość powierzył łasce obiegu rękopiśmiennego. Wybór ten pozwolił mu uprawiać twórczość niepodległą społecznym nakazom i panegirycznej modzie, jednak dziś znacząco utrudnia poprawne ustalenie pełnego kanonu jego wierszy. To dlatego nie było dotąd Morsztyna w Bibliotece Narodowej.
Obok najpełniej reprezentowanych erotyków (zarówno kunsztownych komplementów, jak i niewybrednych epigramatów) niniejszy tom obejmuje wiersze ziemiańskie oraz poezję o tematyce moralistycznej, wanitatywnej i pokutnej. Blisko piąta część utworów to inedita, które ukazują się drukiem po raz pierwszy. Edycja uwzględnia również najbardziej znane dzieło Morsztyna, "Światową Rozkosz z ochmistrzem swoim i ze dwunastą swych służebnych panien" z 1606 roku. Poemat rozsmakowany w urokach magnackiego i ziemiańskiego życia, w zakończeniu brutalnie skonfrontowanych z pośmiertnym rozkładem ciała, to utwór, który u progu baroku najpełniej rozpoznał nastroje nadchodzącej epoki, rozdartej między zmysłowym zachwytem nad światem i pokutną skruchą z powodu używania jego uroków.
"W pisanych z Padwy poetyckich listach Morsztyna próżno szukać zainteresowania akademickimi wykładami. Udzieliła im się za to atmosfera pijatyk w siedzibie padewskiej Polonii przy via del Santo oraz karnawałowych imprez w pobliskiej Wenecji, które swym rozmachem i przepychem oszałamiały przybyszów z Polski. (...) Wielkie wrażenie na poecie zrobiła publiczna sekcja zwłok. Mistrzem tego naukowego widowiska był padewski profesor anatomii Adriaan van den Spieghel. Z wierszy Morsztyna dowiadujemy się, iż sekcji poddawał zarówno ciało mężczyzny, jak i kobiety. (...) Spisana na gorąco relacja, wiersz "Do Abrahama Maciejowskiego o anatomijej białogłowskiej", pokazuje, jak dalece pokaz wstrząsnął poetą."
Ze "Wstępu" Radosława Grześkowiaka
Hieronim Morsztyn (ok. 1581 - ok. 1622) - najpopularniejszy poeta polski pierwszej połowy XVII wieku. Szczegóły jego życia są wciąż mało znane, ale wiadomo, że pochodził z rodziny ariańskiej, był wychowankiem królewskiego sekretarza Samuela Łaskiego oraz jezuickiego kolegium w Braniewie, później przebywał w Krakowie i w Padwie. Autor fraszek, pieśni, drobnych utworów lirycznych, przekładów z literatury antycznej oraz wydanego w 1606 roku poematu "Światowa Rozkosz". Przypisuje się mu również kilka nowel miłosnych, opartych na wątkach z "Dekameronu" Giovanniego Boccaccia. Autorstwo wielu utworów Morsztyna budzi wątpliwości ze względu na rękopiśmienny charakter.
Radosław Grześkowiak (1968) - historyk literatury i edytor, doktor habilitowany zatrudniony w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Autor książek "Barokowy tekst i jego twórcy. Studia o edycji i atrybucji poezji "wieku rękopisów"" (2003) oraz "Amor curiosus. Studia o osobliwych tematach dawnej poezji erotycznej" (2013), a także twórca edycji krytycznych dzieł m.in. Morsztyna, Sępa Szarzyńskiego i Zimorowica.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
,Po dwudziestu latach od Nagrody Nobla popularność dzieła Wisławy Szymborskiej nie słabnie. Ta poezja powściągliwości uczuć, przewrotnego humoru, filozoficznej głębi oraz przenikliwego namysłu nad tym, kim jest człowiek, doczekała się tak wielu komentarzy naukowych i krytycznych, że wypełniłyby one dużą bibliotekę. Po wiersze Noblistki chętnie sięgają miłośnicy poezji, w szkolnej oraz uniwersyteckiej edukacji nie sposób pominąć nazwiska Szymborskiej, a jej wiersze inspirują muzyków, plastyków, filmowców. Kiedy zajrzymy do Internetu, to okaże się, iż lawinowo narasta czytanie i komentowanie utworów poetyckich Wisławy Szymborskiej.
A jednak edycja najcelniejszych utworów poetki w Bibliotece Narodowej jest potrzebna. Objaśnienia wierszy uświadamiają, jak rozległa jest erudycja Szymborskiej - ukryta w pozornie prostych stwierdzeniach i potocznej rozmowie z czytelnikami. Zaś "Wstęp" staje się przewodnikiem po najważniejszych tematach, motywach i rozwiązaniach formalnych tej poezji. Nie mogło w nim także zabraknąć uwag o biografii poetki, zmiennych czasach historycznych oraz omówienia felietonów, limeryków i kolaży Szymborskiej.
"Wisława Szymborska nie należy do pisarzy, którzy eksponują zdarzenia z własnego życia i tworzą biograficzne legendy. To, co prywatne, staje się w tej poezji punktem wyjścia dla
rozmyślań filozoficznych, a to, co jednostkowe - przekształca się w uniwersalne".
Ze "Wstępu" Wojciecha Ligęzy
"Jedna z poezji najambitniejszych intelektualnie, jeden ze światów poetyckich o najciekawszym sposobie istnienia".
Jerzy Kwiatkowski
"W prosty i nieskomplikowany sposób pisze o rzeczach najważniejszych".
Umberto Eco
"Czuję się zaszczycony, że wie o moim istnieniu".
Woody Allen
Wisława Szymborska (1923-2012) - poetka i felietonistka, jedna z najwybitniejszych pisarek polskich XX wieku. Laureatka Literackiej Nagrody Nobla w roku 1996. Debiutowała w 1952 roku utrzymanym w konwencji socrealistycznej tomem wierszy "Dlatego żyjemy", w roku 2012 ukazał się jej ostatni zbiór poetycki, zatytułowany "Wystarczy". Komplet felietonów poetki, pisanych w latach 1967-2002, ukazał się w tomie "Wszystkie lektury nadobowiązkowe" (2005). Twórczość literacka Szymborskiej przetłumaczona została na ponad 40 języków. Przez całe dorosłe życie była związana z Krakowem. Współpracowała m.in. z "Życiem Literackim", "NaGłosem", "Tygodnikiem Powszechnym" i "Gazetą Wyborczą". Członkini i założycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, członkini Polskiej Akademii Umiejętności, PEN Clubu i Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury. Laureatka wielu polskich i zagranicznych nagród literackich. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974) i Orderem Orła Białego (2011).
Wojciech Ligęza (1951) - profesor nauk humanistycznych, historyk literatury, krytyk literacki, eseista, kierownik Katedry Historii Literatury Polskiej XX Wieku na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania obejmują poetykę nowoczesnej poezji i prozy polskiej, współczesną literaturę polską na obczyźnie oraz relacje pomiędzy literaturą a innymi sztukami. Autor książek: "Jerozolima i Babilon. Miasta poetów emigracyjnych" (1998), "Jaśniejsze strony katastrofy. Szkice o twórczości poetów emigracyjnych" (2001), "O poezji Wisławy Szymborskiej. Świat w stanie korekty" (2002), "Pod kreską. Teksty z lat 1996-2013" (2013).
Morsztyn utrwalił drukiem jedynie swe wczesne dzieła, bliżej nieznane "Źwierciadło statecznego i szalonego młodzieńca oraz Światową Rozkosz". Pozostałą twórczość powierzył łasce obiegu rękopiśmiennego. Wybór ten pozwolił mu uprawiać twórczość niepodległą społecznym nakazom i panegirycznej modzie, jednak dziś znacząco utrudnia poprawne ustalenie pełnego kanonu jego wierszy. To dlatego nie było dotąd Morsztyna w Bibliotece Narodowej.
Obok najpełniej reprezentowanych erotyków (zarówno kunsztownych komplementów, jak i niewybrednych epigramatów) niniejszy tom obejmuje wiersze ziemiańskie oraz poezję o tematyce moralistycznej, wanitatywnej i pokutnej. Blisko piąta część utworów to inedita, które ukazują się drukiem po raz pierwszy. Edycja uwzględnia również najbardziej znane dzieło Morsztyna, "Światową Rozkosz z ochmistrzem swoim i ze dwunastą swych służebnych panien" z 1606 roku. Poemat rozsmakowany w urokach magnackiego i ziemiańskiego życia, w zakończeniu brutalnie skonfrontowanych z pośmiertnym rozkładem ciała, to utwór, który u progu baroku najpełniej rozpoznał nastroje nadchodzącej epoki, rozdartej między zmysłowym zachwytem nad światem i pokutną skruchą z powodu używania jego uroków.
"W pisanych z Padwy poetyckich listach Morsztyna próżno szukać zainteresowania akademickimi wykładami. Udzieliła im się za to atmosfera pijatyk w siedzibie padewskiej Polonii przy via del Santo oraz karnawałowych imprez w pobliskiej Wenecji, które swym rozmachem i przepychem oszałamiały przybyszów z Polski. (...) Wielkie wrażenie na poecie zrobiła publiczna sekcja zwłok. Mistrzem tego naukowego widowiska był padewski profesor anatomii Adriaan van den Spieghel. Z wierszy Morsztyna dowiadujemy się, iż sekcji poddawał zarówno ciało mężczyzny, jak i kobiety. (...) Spisana na gorąco relacja, wiersz "Do Abrahama Maciejowskiego o anatomijej białogłowskiej", pokazuje, jak dalece pokaz wstrząsnął poetą."
Ze "Wstępu" Radosława Grześkowiaka
Hieronim Morsztyn (ok. 1581 - ok. 1622) - najpopularniejszy poeta polski pierwszej połowy XVII wieku. Szczegóły jego życia są wciąż mało znane, ale wiadomo, że pochodził z rodziny ariańskiej, był wychowankiem królewskiego sekretarza Samuela Łaskiego oraz jezuickiego kolegium w Braniewie, później przebywał w Krakowie i w Padwie. Autor fraszek, pieśni, drobnych utworów lirycznych, przekładów z literatury antycznej oraz wydanego w 1606 roku poematu "Światowa Rozkosz". Przypisuje się mu również kilka nowel miłosnych, opartych na wątkach z "Dekameronu" Giovanniego Boccaccia. Autorstwo wielu utworów Morsztyna budzi wątpliwości ze względu na rękopiśmienny charakter.
Radosław Grześkowiak (1968) - historyk literatury i edytor, doktor habilitowany zatrudniony w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Autor książek "Barokowy tekst i jego twórcy. Studia o edycji i atrybucji poezji "wieku rękopisów"" (2003) oraz "Amor curiosus. Studia o osobliwych tematach dawnej poezji erotycznej" (2013), a także twórca edycji krytycznych dzieł m.in. Morsztyna, Sępa Szarzyńskiego i Zimorowica.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
,Po dwudziestu latach od Nagrody Nobla popularność dzieła Wisławy Szymborskiej nie słabnie. Ta poezja powściągliwości uczuć, przewrotnego humoru, filozoficznej głębi oraz przenikliwego namysłu nad tym, kim jest człowiek, doczekała się tak wielu komentarzy naukowych i krytycznych, że wypełniłyby one dużą bibliotekę. Po wiersze Noblistki chętnie sięgają miłośnicy poezji, w szkolnej oraz uniwersyteckiej edukacji nie sposób pominąć nazwiska Szymborskiej, a jej wiersze inspirują muzyków, plastyków, filmowców. Kiedy zajrzymy do Internetu, to okaże się, iż lawinowo narasta czytanie i komentowanie utworów poetyckich Wisławy Szymborskiej.
A jednak edycja najcelniejszych utworów poetki w Bibliotece Narodowej jest potrzebna. Objaśnienia wierszy uświadamiają, jak rozległa jest erudycja Szymborskiej - ukryta w pozornie prostych stwierdzeniach i potocznej rozmowie z czytelnikami. Zaś "Wstęp" staje się przewodnikiem po najważniejszych tematach, motywach i rozwiązaniach formalnych tej poezji. Nie mogło w nim także zabraknąć uwag o biografii poetki, zmiennych czasach historycznych oraz omówienia felietonów, limeryków i kolaży Szymborskiej.
"Wisława Szymborska nie należy do pisarzy, którzy eksponują zdarzenia z własnego życia i tworzą biograficzne legendy. To, co prywatne, staje się w tej poezji punktem wyjścia dla
rozmyślań filozoficznych, a to, co jednostkowe - przekształca się w uniwersalne".
Ze "Wstępu" Wojciecha Ligęzy
"Jedna z poezji najambitniejszych intelektualnie, jeden ze światów poetyckich o najciekawszym sposobie istnienia".
Jerzy Kwiatkowski
"W prosty i nieskomplikowany sposób pisze o rzeczach najważniejszych".
Umberto Eco
"Czuję się zaszczycony, że wie o moim istnieniu".
Woody Allen
Wisława Szymborska (1923-2012) - poetka i felietonistka, jedna z najwybitniejszych pisarek polskich XX wieku. Laureatka Literackiej Nagrody Nobla w roku 1996. Debiutowała w 1952 roku utrzymanym w konwencji socrealistycznej tomem wierszy "Dlatego żyjemy", w roku 2012 ukazał się jej ostatni zbiór poetycki, zatytułowany "Wystarczy". Komplet felietonów poetki, pisanych w latach 1967-2002, ukazał się w tomie "Wszystkie lektury nadobowiązkowe" (2005). Twórczość literacka Szymborskiej przetłumaczona została na ponad 40 języków. Przez całe dorosłe życie była związana z Krakowem. Współpracowała m.in. z "Życiem Literackim", "NaGłosem", "Tygodnikiem Powszechnym" i "Gazetą Wyborczą". Członkini i założycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, członkini Polskiej Akademii Umiejętności, PEN Clubu i Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury. Laureatka wielu polskich i zagranicznych nagród literackich. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974) i Orderem Orła Białego (2011).
Wojciech Ligęza (1951) - profesor nauk humanistycznych, historyk literatury, krytyk literacki, eseista, kierownik Katedry Historii Literatury Polskiej XX Wieku na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania obejmują poetykę nowoczesnej poezji i prozy polskiej, współczesną literaturę polską na obczyźnie oraz relacje pomiędzy literaturą a innymi sztukami. Autor książek: "Jerozolima i Babilon. Miasta poetów emigracyjnych" (1998), "Jaśniejsze strony katastrofy. Szkice o twórczości poetów emigracyjnych" (2001), "O poezji Wisławy Szymborskiej. Świat w stanie korekty" (2002), "Pod kreską. Teksty z lat 1996-2013" (2013).
Morsztyn utrwalił drukiem jedynie swe wczesne dzieła, bliżej nieznane "Źwierciadło statecznego i szalonego młodzieńca oraz Światową Rozkosz". Pozostałą twórczość powierzył łasce obiegu rękopiśmiennego. Wybór ten pozwolił mu uprawiać twórczość niepodległą społecznym nakazom i panegirycznej modzie, jednak dziś znacząco utrudnia poprawne ustalenie pełnego kanonu jego wierszy. To dlatego nie było dotąd Morsztyna w Bibliotece Narodowej.
Obok najpełniej reprezentowanych erotyków (zarówno kunsztownych komplementów, jak i niewybrednych epigramatów) niniejszy tom obejmuje wiersze ziemiańskie oraz poezję o tematyce moralistycznej, wanitatywnej i pokutnej. Blisko piąta część utworów to inedita, które ukazują się drukiem po raz pierwszy. Edycja uwzględnia również najbardziej znane dzieło Morsztyna, "Światową Rozkosz z ochmistrzem swoim i ze dwunastą swych służebnych panien" z 1606 roku. Poemat rozsmakowany w urokach magnackiego i ziemiańskiego życia, w zakończeniu brutalnie skonfrontowanych z pośmiertnym rozkładem ciała, to utwór, który u progu baroku najpełniej rozpoznał nastroje nadchodzącej epoki, rozdartej między zmysłowym zachwytem nad światem i pokutną skruchą z powodu używania jego uroków.
"W pisanych z Padwy poetyckich listach Morsztyna próżno szukać zainteresowania akademickimi wykładami. Udzieliła im się za to atmosfera pijatyk w siedzibie padewskiej Polonii przy via del Santo oraz karnawałowych imprez w pobliskiej Wenecji, które swym rozmachem i przepychem oszałamiały przybyszów z Polski. (...) Wielkie wrażenie na poecie zrobiła publiczna sekcja zwłok. Mistrzem tego naukowego widowiska był padewski profesor anatomii Adriaan van den Spieghel. Z wierszy Morsztyna dowiadujemy się, iż sekcji poddawał zarówno ciało mężczyzny, jak i kobiety. (...) Spisana na gorąco relacja, wiersz "Do Abrahama Maciejowskiego o anatomijej białogłowskiej", pokazuje, jak dalece pokaz wstrząsnął poetą."
Ze "Wstępu" Radosława Grześkowiaka
Hieronim Morsztyn (ok. 1581 - ok. 1622) - najpopularniejszy poeta polski pierwszej połowy XVII wieku. Szczegóły jego życia są wciąż mało znane, ale wiadomo, że pochodził z rodziny ariańskiej, był wychowankiem królewskiego sekretarza Samuela Łaskiego oraz jezuickiego kolegium w Braniewie, później przebywał w Krakowie i w Padwie. Autor fraszek, pieśni, drobnych utworów lirycznych, przekładów z literatury antycznej oraz wydanego w 1606 roku poematu "Światowa Rozkosz". Przypisuje się mu również kilka nowel miłosnych, opartych na wątkach z "Dekameronu" Giovanniego Boccaccia. Autorstwo wielu utworów Morsztyna budzi wątpliwości ze względu na rękopiśmienny charakter.
Radosław Grześkowiak (1968) - historyk literatury i edytor, doktor habilitowany zatrudniony w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Autor książek "Barokowy tekst i jego twórcy. Studia o edycji i atrybucji poezji "wieku rękopisów"" (2003) oraz "Amor curiosus. Studia o osobliwych tematach dawnej poezji erotycznej" (2013), a także twórca edycji krytycznych dzieł m.in. Morsztyna, Sępa Szarzyńskiego i Zimorowica.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
,Po dwudziestu latach od Nagrody Nobla popularność dzieła Wisławy Szymborskiej nie słabnie. Ta poezja powściągliwości uczuć, przewrotnego humoru, filozoficznej głębi oraz przenikliwego namysłu nad tym, kim jest człowiek, doczekała się tak wielu komentarzy naukowych i krytycznych, że wypełniłyby one dużą bibliotekę. Po wiersze Noblistki chętnie sięgają miłośnicy poezji, w szkolnej oraz uniwersyteckiej edukacji nie sposób pominąć nazwiska Szymborskiej, a jej wiersze inspirują muzyków, plastyków, filmowców. Kiedy zajrzymy do Internetu, to okaże się, iż lawinowo narasta czytanie i komentowanie utworów poetyckich Wisławy Szymborskiej.
A jednak edycja najcelniejszych utworów poetki w Bibliotece Narodowej jest potrzebna. Objaśnienia wierszy uświadamiają, jak rozległa jest erudycja Szymborskiej - ukryta w pozornie prostych stwierdzeniach i potocznej rozmowie z czytelnikami. Zaś "Wstęp" staje się przewodnikiem po najważniejszych tematach, motywach i rozwiązaniach formalnych tej poezji. Nie mogło w nim także zabraknąć uwag o biografii poetki, zmiennych czasach historycznych oraz omówienia felietonów, limeryków i kolaży Szymborskiej.
"Wisława Szymborska nie należy do pisarzy, którzy eksponują zdarzenia z własnego życia i tworzą biograficzne legendy. To, co prywatne, staje się w tej poezji punktem wyjścia dla
rozmyślań filozoficznych, a to, co jednostkowe - przekształca się w uniwersalne".
Ze "Wstępu" Wojciecha Ligęzy
"Jedna z poezji najambitniejszych intelektualnie, jeden ze światów poetyckich o najciekawszym sposobie istnienia".
Jerzy Kwiatkowski
"W prosty i nieskomplikowany sposób pisze o rzeczach najważniejszych".
Umberto Eco
"Czuję się zaszczycony, że wie o moim istnieniu".
Woody Allen
Wisława Szymborska (1923-2012) - poetka i felietonistka, jedna z najwybitniejszych pisarek polskich XX wieku. Laureatka Literackiej Nagrody Nobla w roku 1996. Debiutowała w 1952 roku utrzymanym w konwencji socrealistycznej tomem wierszy "Dlatego żyjemy", w roku 2012 ukazał się jej ostatni zbiór poetycki, zatytułowany "Wystarczy". Komplet felietonów poetki, pisanych w latach 1967-2002, ukazał się w tomie "Wszystkie lektury nadobowiązkowe" (2005). Twórczość literacka Szymborskiej przetłumaczona została na ponad 40 języków. Przez całe dorosłe życie była związana z Krakowem. Współpracowała m.in. z "Życiem Literackim", "NaGłosem", "Tygodnikiem Powszechnym" i "Gazetą Wyborczą". Członkini i założycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, członkini Polskiej Akademii Umiejętności, PEN Clubu i Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury. Laureatka wielu polskich i zagranicznych nagród literackich. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974) i Orderem Orła Białego (2011).
Wojciech Ligęza (1951) - profesor nauk humanistycznych, historyk literatury, krytyk literacki, eseista, kierownik Katedry Historii Literatury Polskiej XX Wieku na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania obejmują poetykę nowoczesnej poezji i prozy polskiej, współczesną literaturę polską na obczyźnie oraz relacje pomiędzy literaturą a innymi sztukami. Autor książek: "Jerozolima i Babilon. Miasta poetów emigracyjnych" (1998), "Jaśniejsze strony katastrofy. Szkice o twórczości poetów emigracyjnych" (2001), "O poezji Wisławy Szymborskiej. Świat w stanie korekty" (2002), "Pod kreską. Teksty z lat 1996-2013" (2013).
Morsztyn utrwalił drukiem jedynie swe wczesne dzieła, bliżej nieznane "Źwierciadło statecznego i szalonego młodzieńca oraz Światową Rozkosz". Pozostałą twórczość powierzył łasce obiegu rękopiśmiennego. Wybór ten pozwolił mu uprawiać twórczość niepodległą społecznym nakazom i panegirycznej modzie, jednak dziś znacząco utrudnia poprawne ustalenie pełnego kanonu jego wierszy. To dlatego nie było dotąd Morsztyna w Bibliotece Narodowej.
Obok najpełniej reprezentowanych erotyków (zarówno kunsztownych komplementów, jak i niewybrednych epigramatów) niniejszy tom obejmuje wiersze ziemiańskie oraz poezję o tematyce moralistycznej, wanitatywnej i pokutnej. Blisko piąta część utworów to inedita, które ukazują się drukiem po raz pierwszy. Edycja uwzględnia również najbardziej znane dzieło Morsztyna, "Światową Rozkosz z ochmistrzem swoim i ze dwunastą swych służebnych panien" z 1606 roku. Poemat rozsmakowany w urokach magnackiego i ziemiańskiego życia, w zakończeniu brutalnie skonfrontowanych z pośmiertnym rozkładem ciała, to utwór, który u progu baroku najpełniej rozpoznał nastroje nadchodzącej epoki, rozdartej między zmysłowym zachwytem nad światem i pokutną skruchą z powodu używania jego uroków.
"W pisanych z Padwy poetyckich listach Morsztyna próżno szukać zainteresowania akademickimi wykładami. Udzieliła im się za to atmosfera pijatyk w siedzibie padewskiej Polonii przy via del Santo oraz karnawałowych imprez w pobliskiej Wenecji, które swym rozmachem i przepychem oszałamiały przybyszów z Polski. (...) Wielkie wrażenie na poecie zrobiła publiczna sekcja zwłok. Mistrzem tego naukowego widowiska był padewski profesor anatomii Adriaan van den Spieghel. Z wierszy Morsztyna dowiadujemy się, iż sekcji poddawał zarówno ciało mężczyzny, jak i kobiety. (...) Spisana na gorąco relacja, wiersz "Do Abrahama Maciejowskiego o anatomijej białogłowskiej", pokazuje, jak dalece pokaz wstrząsnął poetą."
Ze "Wstępu" Radosława Grześkowiaka
Hieronim Morsztyn (ok. 1581 - ok. 1622) - najpopularniejszy poeta polski pierwszej połowy XVII wieku. Szczegóły jego życia są wciąż mało znane, ale wiadomo, że pochodził z rodziny ariańskiej, był wychowankiem królewskiego sekretarza Samuela Łaskiego oraz jezuickiego kolegium w Braniewie, później przebywał w Krakowie i w Padwie. Autor fraszek, pieśni, drobnych utworów lirycznych, przekładów z literatury antycznej oraz wydanego w 1606 roku poematu "Światowa Rozkosz". Przypisuje się mu również kilka nowel miłosnych, opartych na wątkach z "Dekameronu" Giovanniego Boccaccia. Autorstwo wielu utworów Morsztyna budzi wątpliwości ze względu na rękopiśmienny charakter.
Radosław Grześkowiak (1968) - historyk literatury i edytor, doktor habilitowany zatrudniony w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Autor książek "Barokowy tekst i jego twórcy. Studia o edycji i atrybucji poezji "wieku rękopisów"" (2003) oraz "Amor curiosus. Studia o osobliwych tematach dawnej poezji erotycznej" (2013), a także twórca edycji krytycznych dzieł m.in. Morsztyna, Sępa Szarzyńskiego i Zimorowica.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
| Księgarnia internetowa "booknet.net.pl" ul.Kaliska 12 98-300 Wieluń |
Godziny otwarcia: pon-pt: 9.00-17.00 w soboty 9.00-13.00 |
Dane kontaktowe: tel: 43 843 1991fax: 68 380 1991 e-mail: info@booknet.net.pl
|
