Kolejny tom "Przestrzeni teorii" pomyślany jest jako monograficzne, wieloaspektowe przedyskutowanie twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza, w którym zabierają głos wytrawni badacze twórczości Witkacego, podsumowujący swój dorobek witkacologiczny, ale i na nowo stawiający pytania o zasadnicze kwestie odczytania dzieł literackich, plastycznych oraz teoretycznych autora "Szewców", a także jego osobowości twórczej. Sam więc pomysł zasługuje na szczególne wyróżnienie - przydatność dydaktyczna i wartość naukowa tak pomyślanego numeru jest nie do przecenienia, uzupełnienie go zaś o klasyczne już dziś teksty Jerzego Ziomka przywraca najmłodszemu pokoleniu badaczy i studentów pamięć historii i dorobku polskiej witkacologii.